Και να που επέστρεψαν. Δυναμικότατα. Πάνω απο 50.000.000 χρήστες παίζουν με το συγκεκριμένο παιχνίδι και ο αριθμός αυτός αυξάνεται συνεχώς. Άνθρωποι απο όλο τον κόσμο κυνηγούν μανιωδώς Pokemon. Οργανώνουν μαζικές συγκεντρώσεις «κυνηγιού», κλείνουν ρομαντικά ραντεβού με ανθρώπους που γνωρίζουν λόγω αυτού του «κυνηγιού», σκοτώνονται -κυριολεκτικά- πάνω στον αγώνα να πιάσουν ένα... φοβερά σπάνιο Pokemon. Έχουν όλοι ξεσηκωθεί, έχουν όλοι συσπειρωθεί, έχουν όλοι κοινό στόχο. Παγκοσμίως. Τα Pokemon.
Ok. Δεν θα κατακρίνω τη μανία αυτή. Γιατί περί μανίας πρόκειται. Ίσα ίσα, τη θαυμάζω. Όχι, δεν είμαι κι εγώ άλλη μια κυνηγός. Αρνούμαι να χάσω ώρες απο τη ζωή μου κυνηγώντας... Pokemon! Αρκετές στιγμές αφιερώνω ήδη στα αγαπημένα μου social media. Ας κρατήσω και μερικές να τις ζήσω πραγματικά, ουσιαστικά, χωρίς κινητό, χωρίς like, retweet και repost. Ωστόσο, όταν σκέφτομαι όλο αυτό που έχει συμβεί με τα Pokemon, συνειδητοποιώ πως είναι κρίμα να ενωνόμαστε παγκοσμίως και σε τέτοιο βαθμό για ένα ανούσιο κυνήγι. Γιατί δεν ενώνουμε τις δυνάμεις μας για την Ειρήνη, την Ανθρωπιά; Ξέρω, ακούστηκα σαν διαγωνιζόμενη στα Μις Υφήλιος που εύχεται «Παγκόσμια Ειρήνη».
Κι όμως. Αυτή η ευχή, αυτήν ειδικά την περίοδο, είναι η πιο σημαντική. Βλέπουμε τον κόσμο να καταρρέει, ανθρώπους να σκοτώνουν άλλους ανθρώπους και αναρωτιέμαι με το μικρό μου το μυαλό... Θα πρέπει να φτιαχτεί κάποιο application για να ταυτιστούμε; Για να έχουμε κοινούς στόχους; Για να ενωθούμε;
Δυστυχώς, η υπερβολή κυλάει στο αίμα μας. Ας τη διοχετεύσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση τουλάχιστον.
Περιμένω τα σχόλιά σας:
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom
χχχ
Δ. Ν.
