Χθες ήταν η "μεγάλη" μέρα για όλους τους μαθητές που έδιναν πανελλήνιες -αλλά και τους γονείς τους- αφού ανακοινώθηκαν οι φετινές βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και η αγωνία -όπως ήταν φυσικό- «χτύπησε» κόκκινο.

Θυμάμαι πολύ έντονα τα δικά μου συναισθήματα την αντίστοιχη περίοδο λίγα χρόνια πριν. Η αγωνία δεν με είχε αφήσει να κοιμηθώ το προηγούμενο βράδυ, είχα κόμπο στο στομάχι, καρδιοχτύπι και χιλιάδες σκέψεις στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να περιμένουμε τόσες μέρες -οι οποίες παρεμπιπτόντως περνούσαν βασανιστικά αργά- για να μάθουμε τελικά αν τα καταφέραμε. Σκεφτόμουν το διάβασμα που είχα ρίξει, τα ξενύχτια, τις θυσίες των γονιών μου, τη δίκη τους αγωνία που ακόμη κι αν δεν μου έλεγαν τίποτα -και καλά έκαναν, δεν θα άντεχα επιπλέον πίεση- ήξερα πως περνούσαν όσα κι εγώ.

Τα αποτελέσματα τα έμαθα μαζί με τον αδερφό μου, τον Νικήτα. Ήθελα διακαώς να περάσω στην ΑΣΟΕΕ όπως κι εκείνος και μάλιστα στο ίδιο ακριβώς τμήμα -Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Ο Νικήτας είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος από εμένα, οπότε όταν πέρασε στο Πανεπιστήμιο είχα την ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στα βιβλία και τις σημειώσεις του. Μου άρεσαν όσα διάβαζα. Μου άρεσαν πολύ. Επηρεάστηκα και θέλησα να τον ακολουθήσω. Κάπως έτσι... πείσμωσα. (Όλη η αλήθεια βέβαια είναι ότι μέχρι τότε ήμουν αγοροκόριτσο. Θαύμαζα τον αδερφό μου, ήταν το πρότυπο μου. Έπαιζα μπάλα με τους φίλους του, σκαρφαλώναμε σε βουνά, εξερευνούσαμε καινούργια μέρη, κάναμε κολλητή παρέα. Επομένως ήθελα να είμαστε μαζί και στο πανεπιστήμιο.)

Είδαμε λοιπόν μαζί τα αποτελέσματα και τελικά ... ναι! Πέρασα! Alleluia!
Εγώ ένιωθα ενθουσιασμό και ανυπομονησία για το νέο μου ξεκίνημα, για τη νέα μου ζωή και οι γονείς μου, περηφάνια και ανακούφιση. Ήξεραν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν, με στήριξαν με κάθε τρόπο και είχε έρθει επιτέλους η στιγμή να ανοίξω τα φτερά μου. Να ακολουθήσω τα όνειρα μου.

Στην πορεία βέβαια αυτά τα όνειρα άλλαξαν λίγο. Ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη, έκανα κάποιες φωτογραφίσεις και διαφημιστικά για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, κέρδισα στον διαγωνισμό ομορφιάς, άρχισα να δουλεύω στην τηλεόραση. Έβλεπα τη ζωή μου να αλλάζει, αλλά δεν έκανα κάτι για να το σταματήσω. Μου άρεσαν όσα μου συνέβαιναν. Μου άρεσε η ζωή μου έτσι όπως την έβλεπα να εξελίσσεται. Οι σπουδές μου μπορεί να έμειναν για λίγο πίσω, αλλά ποτέ δεν τα παράτησα. Αυτός ήταν ο καημός των γονιών μου. Να μην τα παρατήσω, να μην γκρεμίσω όλα όσα με κόπο κατάφερα. Τους έδωσα υπόσχεση, τους καθησύχαζα. Θα το τελείωνα.

doukissa assoe 3

doukissa assoe2

 

Το πήρα το πτυχίο μου, όπως τους είχα υποσχεθεί, και είδα στα μάτια τους την ίδια περηφάνια και ανακούφιση όπως τότε, με τις πανελλήνιες. Κουράστηκα, διάβασα πολλές ώρες, έκανα ακόμη περισσότερες εργασίες, άργησα λίγο αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Γιατί το "σύνδρομο της καλής μαθήτριας" με ακολουθούσε και στο πανεπιστήμιο και δεν ήταν λίγες οι φορές που έβαζα μέχρι και ρήτρα στο γραπτό μου. Βλέπετε ήθελα πάντα να έχω καλούς βαθμούς. (Φυτουκλάκι)

Τώρα πια, που έχουν περάσει -λίγα χεχε- χρόνια από τότε, αντιλαμβάνομαι πως όλη η αγωνία, το καρδιοχτύπι, το στρες, ο κόμπος στο στομάχι την περίοδο των πανελληνίων, ήταν -ΟΛΑ- εντελώς περιττά. Τότε δεν το καταλάβαινα. Πίστευα πως κρινόταν το μέλλον μου. Κι όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Αφενός, γιατί η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα τελικά -πόσο συχνά το βλέπουμε αυτό να συμβαίνει γύρω μας- και αφετέρου γιατί ακόμη κι αν κάτι πήγαινε στραβά τότε και δεν περνούσα με την πρώτη στο πανεπιστήμιο που ήθελα, θα είχα κι άλλη ευκαιρία. Δεν θα χανόταν ο κόσμος. Θα τον έβρισκα τον δρόμο μου.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε εσάς που περάσατε εκεί που θέλατε και υπομονή σε εσάς που δεν περάσατε. Μην πανικοβάλλεστε, μην απογοητεύσετε αν τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς έτσι όπως τα περιμένατε. Δεν έγινε κάτι. Θα έχετε κι άλλη ευκαιρία του χρόνου. Και τότε θα προετοιμαστείτε καλύτερα και θα τα καταφέρετε. Μην πέφτετε. Αντιθέτως, πεισμώστε. Ξέρω, δεν είναι πάντα εύκολο, όμως όταν περάσουν τα χρόνια και θα κοιτάτε πίσω, θα σκέφτεστε πως όλη αυτή η στεναχώρια ήταν ανούσια. Γιατί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα τα καταφέρετε. Αρκεί να ακούτε την καρδιά σας, να κυνηγάτε τα όνειρα σας και να δουλεύετε σκληρά για να τα πραγματοποιήσετε. Θα τα καταφέρετε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Σας φιλώ!

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ:

instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom

Πανελλήνιες: Η εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο και ο άντρας που με πείσμωσε