Μερικές λοιπόν από τις καταστροφικές αυτές σκέψεις που πρωταγωνιστούν τα πρώτα λεπτά στο μυαλό μου, είναι οι εξής:
1. Να μην πέσω. Με έχω φανταστεί αρκετές φορές εκεί που περπατάω καμαρωτή και περήφανη κάνοντας είσοδο στο χώρο της εκδήλωσης, να παραπατήσω και να πέσω -καμαρωτά και περήφανα πάντα- μπροστά σε όλους! Αυτό, θέλω να σας εξομολογηθώ, ήταν και το μεγαλύτερο άγχος μου όταν κατέβαινα τις σκάλες στο Dancing with the stars.
2. Να μην πάθω... σεντόνι. Αυτή είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί όταν παθαίνουν ολικό black out πάνω στη σκηνή και δεν μπορούν να θυμηθούν τι πρέπει να πουν. Ε, δεν θα ήθελα να μου συμβεί κάτι αντίστοιχο ΠΟΤΕ!
3. Να μη σκιστεί το ρούχο μου. Αυτό το σκέφτομαι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που για να μου μπει ένα συγκεκριμένο φανταστικό αλλά θεόστενο φόρεμα, πρέπει ... να μην αναπνέω! Δεν πρόκειται για την πιο βολική κατάσταση αλλά... μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος.
Η σκέψη όμως που κυριαρχεί στο μυαλό μου, καθ’ όλη τη διάρκεια μιας παρουσίασης και όχι μόνο τα πρώτα λεπτά, είναι να περνάει καλά ο κόσμος, να χαμογελάει. Ναι, δεν ξέρω και δεν με νοιάζει αν ακούγεται κλισέ, όμως αυτό που θέλω να καταφέρνω είναι να δίνω χαρά και αισιοδοξία σε όσους με τιμούν και με επιλέγουν για την παρέα τους. Και, για να είμαι ειλικρινής, αυτή η σκέψη κυριαρχεί στο μυαλό μου όχι μόνο όταν παρουσιάζω κάποια μεγάλη εκδήλωση ή ένα σόου, αλλά ακόμη και όταν βρίσκομαι με τους φίλους μου. Θέλω να βλέπω τους ανθρώπους δίπλα μου χαρούμενους. Και όταν δεν είναι, σπάω το κεφάλι μου μέχρι να βρω τρόπο να τους αλλάξω τη διάθεση. ;-)
Αυτά από μένα!
Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ:
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom
Δ.Ν.
