Δύσκολη ερώτηση. Δύσκολες και οι απαντήσεις. Πρέπει να ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση για να αναλύσουμε το συγκεκριμένο θέμα που, κάποια στιγμή, μας έχει απασχολήσει όλες (και φαντάζομαι ότι αντίστοιχα απασχολεί κι εκείνους).

Προσωπικά, προσπαθώ να απαντήσω αυτήν την ουσιαστική ερώτηση μέσα από φαινομενικά ανούσιες καθημερινές λεπτομέρειες. Γιατί, κακά τα ψέματα, αν οι διαφορές μεταξύ σας είναι τεράστιες και αγεφύρωτες (και οφθαλμοφανείς), τότε η απάντηση είναι απλή και άμεση: Όχι, δεν είναι αυτός. Αν όμως όλα είναι σε γενικές γραμμές «μια χαρά», τότε θα πρέπει να ψάξεις στις μικρές λεπτομέρειες. Εκείνες είναι που θα σου μαρτυρήσουν πολλά.

Σήμερα, θα αναφερθώ μόνο σε μία λεπτομέρεια. Δεν είναι η μόνη που θα σε κάνει να βγάλεις το τελικό συμπέρασμα, αλλά, για εμένα, είναι πολύ σημαντική. Να σε θέλει γι' αυτό που είσαι και όχι γι' αυτό που νομίζει πως είσαι. Δηλαδή: Σε γνωρίζει το βράδυ σε ένα μπαρ, είσαι φτιαγμένη, βαμμένη, καλλονή, σε φλερτάρει ανταλλάσσετε τηλέφωνα, μιλάτε, σου αρέσει, ξαναβγαίνετε, εμφανίζεσαι και πάλι καλλονή κ.ο.κ. Ώσπου κάποια στιγμή γίνεστε ζευγάρι και περνάτε άπλετο χρόνο μαζί. Εσύ προφανώς δεν κυκλοφορείς πλέον βαμμένη, φτιαγμένη στο σπίτι. Σε βλέπει όπως είσαι πραγματικά. Περιποιημένη και μοσχομυριστή πάντα, αλλά άβαφη, με τις πιτζάμες σου και με τα φυσικά και ίσως όχι τέλεια μαλλιά σου. Εκείνος σε θέλει και σε ερωτεύεται περισσότερο (κι εσύ φυσικά το ίδιο!). Τότε ναι, υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να είναι Αυτός. Αν όμως αρχίσει να σου παραπονιέται πως πια δεν φτιάχνεσαι, δεν βάφεσαι και θέλει να σε βλέπει μέσα στο σπίτι όπως ήσουν στο πρώτο εκείνο ραντεβού, τότε, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά ο τύπος ... δεν κάνει.

Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ απλό, αλλά για μένα είναι παααάρα πολύ σημαντικό. Το ξέρω, στο instagram, όπου πλέον ζούμε μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας, δεν υπάρχουν τέτοια κορίτσια. Άβαφα, ατημέλητα, φυσικά. Επίσης, υπάρχουν και τα κορίτσια σαν εμένα, που έτυχε η δουλειά μας να μας θέλει πάντα φτιαγμένες και περιποιημένες. Και ξέρω πως κατά βάθος πιστεύεις πως είμαστε έτσι κοκέτες κάθε μέρα, ΟΛΗ μέρα. Ok, ναι, ίσως υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις που καταφέρνουν να είναι πάντα στην εντέλεια. Εγώ όχι. Δεν μπορώ. Και δεν θέλω. Για την ακρίβεια -ευτυχώς- δεν θέλει το αγόρι μου (θα συνεχίσει να είναι το «αγόρι» μου, ακόμα κι όταν γιορτάζουμε την 30η επέτειο του γάμου μας). Κάθε φορά που γυρνάω στο σπίτι... υπερπαραγωγή από κάποιο γύρισμα ή φωτογράφιση, με το χαμόγελο τύπου «είμαι θεά, θα πάθεις πλάκα» στο πρόσωπό μου, εκείνος, το πρώτο πράγμα που μου ζητάει είναι να ξεβαφτώ και να βγάλω τη λακ από τα μαλλιά μου. Το χαμόγελο τύπου «είμαι θεά» εξαφανίζεται και τη θέση του παίρνει το χαμόγελο τύπου «τον αγαπώ γιατί με θέλει γι' αυτό που είμαι στ’ αλήθεια».

Αν λοιπόν βρεις αυτόν που σε αγαπάει γι' αυτό που είσαι στ’ αλήθεια και όχι γι’ αυτό που νομίζει ή θέλει να είσαι, τότε κράτησέ τον. Αν σου λέει πόσο όμορφη είσαι -και το εννοεί- ενώ στα μαλλιά σου έχει ξυπνήσει και ένα μικρό λιονταράκι, τότε αυτός έχει καταφέρει να δει την ψυχή σου. Δεν μπορούν να το κάνουν πολλοί. Λίγοι ξεπερνούν την επιφάνεια και βλέπουν την ουσία. Αυτούς τους ανθρώπους, όταν τους συναντήσεις στη ζωή σου, κράτα τους. Είναι ο θησαυρός σου.