Για τον περισσότερο κόσμο τα Χριστούγεννα σημαίνουν χαρά, φως, ζεστασιά (κουραμπιέδες, δώρα, ξάπλες κλπ). Στολίζουν, χαμογελούν και μετρούν αντίστροφα τις ημέρες, αγκαλιά με τους ανθρώπους που αγαπούν.

Αυτό δεν ισχύει όμως για όλους.

Υπάρχουν πολλοί που νιώθουν μοναξιά. Που δεν έχουν κάποιον να μοιραστούν τη μαγεία των Χριστουγέννων. Που δεν μετρούν αντίστροφα γιατί αυτό μόνο μελαγχολία τους δημιουργεί. Που χαμογελούν... αναγκαστικά μπροστά σε τρίτους γιατί «γιορτές έχουμε, πώς γίνεται να είσαι down;». Που το μόνο που θέλουν είναι να κλείσουν τα μάτια τους και όταν τα ξανανοίξουν να έχει τελειώσει όλο αυτό, να μην υπάρχει τίποτα που να θυμίζει τη συγκεκριμένη γιορτή γύρω τους.

«Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα, σιχαίνομαι αυτές τις γιορτές. Θέλω να τελειώσουν γρήγορα. Δεν αντέχω να βλέπω τόση ευτυχία γύρω μου. Με πιάνει αηδία. Εγώ θα είμαι πάλι φέτος μόνη μου. Χωρίς σχέση, χωρίς φίλες, χωρίς κανέναν».

Λόγια που πονάνε. Λόγια ενός 19χρονου κοριτσιού που ήρθαν στο inbox μου χθες το βράδυ. Λόγια που από τη μια καταλαβαίνω -κι εγώ στα 19 μου δεν πολυσυμπαθούσα τα Χριστούγεννα- αλλά από την άλλη με προβληματίζουν.

Ξέρω, στα 19 όλα τα μεγεθύνουμε. Ναι, αυτό το λέω κατόπιν εορτής. Κι εγώ στην ηλικία σου, καλό μου κορίτσι, πίστευα πως ερχόταν το τέλος του κόσμου όταν το αγόρι που μου άρεσε με σνόμπαρε ή όταν η φίλη μου... δεν ήταν και τόσο φίλη μου τελικά. Όλοι έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση κάποια στιγμή. Το θέμα όμως είναι για πόσο καιρό θα μείνουμε κολλημένη σε αυτήν. Και, χωρίς να θέλω να σε αγχώσω, αυτό εξαρτάται μόνο από εμάς.

Όταν κάποιος είναι μόνος, κατά βάση το έχει επιλέξει ο ίδιος. Θα μου πεις πώς γίνεται κάποιος να είναι κατ’ επιλογή μόνος του όταν μέσα του αυτό τον πονάει; Εύλογη απορία, αλλά θα σου απαντήσω πως δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Τις περισσότερες φορές εμείς κάνουμε λάθη, λάθος επιλογές, λάθος συμπεριφορές. (Ναι, ναι, δεν είμαστε τέλειοι, κάνουμε κι εμείς λαθάκια - έστω και σπάνια ;-p) Δεν γίνεται να τα ρίχνουμε όλα στους άλλους. Ή τέλος πάντων τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο απλά.

Για σκέψου:

Μήπως το αγόρι που κυνηγάς τόσο καιρό σου έχει ξεκαθαρίσει πως δεν ενδιαφέρεται από την αρχή κι εσύ τσάμπα τυραννιέσαι; (Με το ζόρι δεν γίνονται αυτά).
Μήπως το αγόρι που σε κυνηγάει τόσο καιρό τελικά αξίζει να του δώσεις λίγη προσοχή;
Μήπως η φίλη σου που σου θύμωσε είχε κάποιο δίκιο;
Μήπως η φίλη που σε πρόδωσε δεν άξιζε ποτέ τη φιλία σου;

Νιώθεις μόνη σου, γιατί οι άνθρωποι που είχες επιλέξει να είναι δίπλα σου δεν ήταν οι σωστοί. Ή μπορεί κι εσύ να μην ήσουν σωστή απέναντι τους (είπαμε, μην τα ρίχνουμε όλα στους άλλους συνέχεια). Ήρθε ο καιρός να επενδύσεις σε ουσιαστικές σχέσεις. Βγες έξω, γνώρισε νέους ανθρώπους, αξιολόγησέ τους, δοκίμασέ τους και στο τέλος - αν αξίζουν- πίστεψέ τους. Να αξίζεις όμως κι εσύ. Αφέσου. Στήριξε τη νέα σου σχέση, αφοσιώσου, νοιάξου. Δώσε το 100%,, όλο σου το είναι. Εάν δώσεις, κάποια στιγμή θα πάρεις.

Στο χέρι σου είναι η ζωή σου. Μην τη ζεις κλεισμένη στον εαυτό σου. Χαμογέλα. Όχι επειδή πρέπει, όχι επειδή είναι Χριστούγεννα. Αλλά γιατί η ζωή είναι ωραία, γιατί είσαι τυχερή για όλα όσα έχεις και για όλα όσα σύντομα θα αποκτήσεις. Αρκεί να τα ονειρευτείς. Πίστεψέ με, η μαγεία αυτής της εποχής είναι αληθινή ; -)