Μία νέα κλινική μελέτη Δανών ερευνητών ρίχνει φως σε αυτό ακριβώς το κεφάλαιο του αδυνατίσματος: Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, αν κανείς καταφέρει να διατηρήσει το νέο του βάρος για 12 συνεχόμενους μήνες, τότε είναι πολύ πιθανό το αποτέλεσμα να είναι τελικά μόνιμο. Όπως υποδεικνύει η μελέτη, κατά τη διάρκεια των 12 αυτών μηνών, το σώμα μας προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, όπως ακριβώς και η αίσθηση της πείνας μας, και, τελικά, γίνεται αφενός πιο εύκολο για εμάς να ακολουθήσουμε τον νέο τρόπο διατροφής μας και αφετέρου πιο «φυσικό» για το σώμα μας να παραμένει στα νέα του κιλά.
Στο πλαίσιο της έρευνας, 20 παχύσαρκα άτομα ακολούθησαν για δύο μήνες μια αυστηρή, ολιγοθερμιδική διατροφή, χάνοντας, στο διάστημα αυτό, κατά μέσο όρο, το 13% του βάρους τους. Στη συνέχεια, τα άτομα αυτά ακολούθησαν, για έναν χρόνο, μια λιγότερο αυστηρή διατροφή συντήρησης. Αυτό που οι μελετητές παρατήρησαν ήταν ότι, τις πρώτες εβδομάδες μετά την αρχική απώλεια βάρους, η ορμόνη γκρελίνη, που είναι γνωστή ως η «ορμόνη της πείνας» αυξήθηκε κατά 23%. «Αυτό οφείλεται στο ένστικτο αυτοσυντήρησης του οργανισμού μας, που προσπαθεί να αποτρέψει την απώλεια βάρους» σημειώνουν οι ερευνητές. Όμως, σταδιακά, παρατηρήθηκε ότι τα επίπεδα της γκρελίνης άρχισαν να πέφτουν και πάλι, ενώ, παράλληλα, μέσα στους 12 μήνες που ακoλούθησαν της απώλειας βάρους, δύο άλλες ορμόνες που μας κάνουν να τρώμε λιγότερο (οι GLP-1 και PYY3-36) άρχισαν να αυξάνονται.
Πώς μεταφράζεται όλο αυτό σε σχέση με τη δική μας προσπάθεια να αδυνατίσουμε; Όσο σημαντικό είναι να χάσουμε εκείνα τα κιλά, άλλο τόσο είναι να διατηρήσουμε έναν υγιή τρόπο διατροφής τους μήνες μετά την προσπάθειά μας. Πρέπει να δώσουμε στο σώμα μας το περιθώριο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Διαφορετικά, κάθε μας προσπάθεια είναι σχεδόν καταδικασμένη να πάει χαμένη.
