Εγώ είχα πάθει σοκ. Ήμουν μεγάλη θαυμάστρια και λάτρης των ταινιών του και, φυσικά, δεν περίμενα ποτέ να μου τηλεφωνήσει για να μου προτείνει να συμμετάσχω σε μία από αυτές! Πήγα, παρ’ όλα αυτά, να τον συναντήσω.
«Μα εγώ δεν είμαι ηθοποιός» θυμάμαι ότι ήταν το πρώτο πράγμα που του είπα μόλις μου εξήγησε ότι θέλει να παίξω στη νέα του ταινία με τίτλο «Η Λιμουζίνα». Εκείνος με καθησύχασε, μου είπε να τον εμπιστευθώ και, μάλιστα, ενώ περίμενα τουλάχιστον να με βάλει να του διαβάσω κάτι, να περάσω από κάποιου είδους οντισιόν, απλώς μου ανακοίνωσε ότι είναι σίγουρος πως κάνω για τον ρόλο!
Τρομερά αγχωμένη αλλά και χαρούμενη ταυτόχρονα, τον ρώτησα γιατί. Μου είπε πως με είχε παρακολουθήσει, είχε δει τη σχέση μου με τον φακό και πως με την καθοδήγησή του θα τα κατάφερνα. «Ναι, αλλά τι θα πουν που θα παίξω σε μια ταινία ενώ δεν έχω καμία σχέση με την υποκριτική;» τόλμησα να επιμείνω. «Και τι μας νοιάζει τι θα πουν; Πάντα λένε. Και θα συνεχίσουν να λένε» μου απάντησε.
Τελικά, δέχθηκα.
Όλοι οι σπουδαίοι συντελεστές της ταινίας με υποδέχτηκαν με μια μεγάλη αγκαλιά -και αυτό ξέρω πως έγινε χάρη στον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Του είχαν όλοι απόλυτη εμπιστοσύνη. Όπως φυσικά κι εγώ. Ιδιαίτερα γλυκιά ανάμνηση έχω και από τη γυναίκα του, τη Μαριάννα. Ήταν η ενδυματολόγος σε όλες τις ταινίες του, ήταν το στήριγμά του, η ήρεμη δύναμη που βοηθούσε να γίνονται όλα όπως πρέπει. Πάντα φιλόξενη και χαμογελαστή. Ακόμη θυμάμαι τα νόστιμα κουλουράκια που μου είχε προσφέρει σε εκείνη την πρώτη μας συνάντηση.
Όταν τελειώσαμε τα γυρίσματα της ταινίας, που διήρκησαν μόλις λίγες μέρες, μέσα μου ένιωθα πως δεν ήθελα να τελειώσει έτσι αυτό το ταξίδι. Και φυσικά πέταξα απο τη χαρά μου όταν μου ζήτησε να συνεργαστούμε και στην επομένη ταινία που ετοίμαζε, την «Κόρη του Ρέμπραντ». Δεν ήταν ότι ήθελα σώνει και ντε να κάνω κινηματογράφο. Μου είχε δοθεί και παλιότερα αυτή η ευκαιρία (δεν ξέρω γιατί, αλλά υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες που με σκέφτονται για ταινίες, σειρές, θεατρικά κλπ! Μάλλον είναι αρκετά ...ριψοκίνδυνοι #lol.) Το θέμα αυτή τη φορά ήταν ότι είχα την τεράστια τιμή και ευκαιρία να συνεργαστώ με τον σπουδαίο Νίκο Παναγιωτόπουλο και να μάθω τόσα πολλά διπλά του.
Με εμπιστεύτηκε, με καθοδήγησε, με επέβαλε κατά κάποιον τρόπο σε έναν κόσμο εντελώς ξένο για μένα. Στον δικό του κόσμο. Που βέβαια δεν ήταν μονοδιάστατος. Του άρεσε να μπλέκει διαφορετικές χημείες, το έκανε με μεγάλα μαεστρία. Και φυσικά το αποτέλεσμα πάντα τον δικαίωνε.
Νιώθω την ανάγκη να του γράψω και τώρα ένα ευχαριστώ, αν και ξέρω ότι είναι λίγο. Ήταν ο πιο έξυπνος, χαρισματικός και συναρπαστικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Δίπλα του έμαθα πολλά. Και θα τον ευγνωμονώ για πάντα.
Υ.Γ.: Οι ηθοποιοί που συμμετείχαν σε αυτές τις δυο ταινίες ήταν ο Νίκος Κουρής, o Δημήτρης Πιατάς, o Δημήτρης Καταλειφός, o Λάκης Λαζόπουλος, o Γιάννης Μπέζος, η Αλεξία Καλτσίκη, η Δήμητρα Ματσούκα, o Γιάννης Στάνκογλου, o Σταμάτης Φασουλής, ο Παύλος Χαϊκάλης, ο Χρήστος Λούλης, η Φωτεινή Μπαξεβάνη, ο Τάκης Σπυριδάκης, ο Ακύλας Καραζήσης, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Γιώργος Κοτανίδης, ο Χρήστος Μουστάκας, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Χάρης Φραγκούλης, ο Νικόλας Χανακούλας, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και ο Adrian Frieling. Τους ευχαριστώ επίσης όλους μέσα από την καρδιά μου – αφενός γιατί με δέχθηκαν στην επαγγελματική οικογένειά τους και αφετέρου γιατί μου έμαθαν, σε τόσο λίγες μέρες, πάρα πολλά.
Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ:
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom
Δ. Ν.
