Όσο κι αν προσπαθώ να μην αφήνω τίποτα να μου χαλάει τη διάθεση, σίγουρα υπάρχουν κάποια μικροπράγματα που με ρίχνουν. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στις αντικειμενικές δυσκολίες ή τα μεγάλα προβλήματα, που όλοι κατά καιρούς βιώνουμε. Αναφέρομαι στα μικροπράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πιο ...ύπουλα!

Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές σας έχει τύχει να είστε άκεφοι ή πεσμένοι, χωρίς όμως να μπορείτε να καταλάβετε τον λόγο... Όπως επίσης σκεφτείτε πόσες φορές έχετε νιώσει αφόρητα πιεσμένοι χωρίς όμως πάλι να ξέρετε τι είναι αυτό που σας πιέζει στην πραγματικότητα... Γι' αυτό, λοιπόν, είναι καλό να βρείτε τι/ποιος ακριβώς είναι αυτό/αυτός που σας χαλάει τη διάθεση και να το/τον αλλάξετε εγκαίρως.

Εγώ για παράδειγμα παρατήρησα πως «πέφτω» μέσα στην ημέρα όταν συμβαίνουν τα εξής:

1. Δεν τρώω πρωινό.
Έχουμε αναλύσει δεκάδες φορές τα οφέλη του πρωινού γεύματος και σας έχω παραδεχτεί πως είναι το αγαπημένο μου γεύμα της ημέρας γιατί ξυπνάω πεινασμένη! Υπάρχουν όμως μερικές φορές που -εντελώς χαζά- φεύγω από το σπίτι βιαστικά και δεν τρώω απολύτως τίποτα. Ε ,λοιπόν, αυτές τις φορές έχω παρατηρήσει πως εκτός απο αδυναμία νιώθω και νεύρα! Δεν ξαναφεύγω νηστική απο το σπίτι ποτέ! Κι αυτό είναι υπόσχεση στον εαυτό μου.

2. Είναι ακατάστατο το σπίτι ή το γραφείο μου.
Είναι γεγονός πως, όσο νοικοκυρές κι αν είμαστε, υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνουμε να τα κάνουμε όοοοολα! (Ή ψιλοβαριόμαστε κιόλας. Ουπς). Έλα όμως που το περιβάλλον που περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας έχει σημαντικότατο ρόλο στην ψυχολογία μας! Η ακαταστασία μας δημιουργεί -υποσυνείδητα- ταραχή. Οπότε φροντίζω απο το βράδυ να είναι όλα τακτοποιημένα για να τα βρω έτοιμα το πρωί μόλις ξυπνήσω! Επίσης, μέσα στη μέρα ανάβω το αγαπημένο μου αρωματικό κερί τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι. Με ηρεμεί αφάνταστα.

3. Δεν κοιμάμαι πολλές ώρες.
Καλά, ότι έχω αδυναμία στον ύπνο είναι γεγονός. Θα μπορούσα δηλαδή να κοιμάμαι άνετα 10-12 ώρες την ημέρα. Αυτό βεβαίως δεν είναι εφικτό, οπότε προσπαθώ πάση θυσία να κοιμάμαι τουλάχιστον ένα οκτάωρο. Αν κοιμάμαι λιγότερο τότε νιώθω ατονία. Και όταν νιώθω ατονία έχω ...ακεφιές!

4. Τρώω πολύ και ανθυγιεινά.
Μπορεί αυτό να μην συμβαίνει συχνά, όμως έχω προσέξει πως οπότε υποκύπτω σε πειρασμούς-θερμιδοβόμβες, τότε νιώθω πιο βαριά, πιο δυσκίνητη. Και έχω και τύψεις -που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχω, αλλά ΕΧΩ, ψέματα δεν θα πω. Οπότε αποφεύγω να τρώω πίτσες μαζί με μακαρόνια και στο τέλος γλυκά. (Ναι, μπορώ να τα φάω όλα αυτά σε ένα μόνο γεύμα.) Υποτίθεται ότι δικαιούμαστε ένα free meal την εβδομάδα όπου μπορούμε να κάνουμε όποια διατροφική παρασπονδία θέλουμε, αλλά αυτό είναι... disaster meal! Οπότε, όταν κάνω διατροφικές σκανταλιές, τις κάνω με μέτρο!

6. Με περιτριγυρίζουν μίζεροι άνθρωποι.
Ok. Εδω είναι πιο περίπλοκο το θέμα. Μερικές φορές μάλιστα δεν μπορείς να τους καταλάβεις γιατί προσπαθούν να κρύψουν τη «μαυρίλα» τους μέχρι εν τέλει να στη μεταδώσουν. Γι' αυτό πλέον, όταν αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος μου χαλάει τη διάθεση -είτε ηθελημένα είτε όχι- τον απομακρύνω αυτόματα απο τη ζωή μου. Αν πρόκειται για κάποιον φίλο μου, κάνω την καρδιά μου πέτρα και πατάω delete. Το νόημα της φιλίας είναι να σε ανεβάζει, να σε κάνει να νιώθεις αισιοδοξία και δύναμη, όχι μαυρίλα και μιζέρια. Απο την άλλη, αν πρόκειται για κάποιον συνάδελφο προφανώς δεν μπορώ να τον βγάλω απο τη ζωή μου γιατί τον βλέπω καθημερινά στη δουλειά. Κάνω όμως το εξής: Έχω απολύτως τυπικές σχέσεις μαζί του. Δεν τον αφήνω να μου μεταδώσει τίποτα αρνητικό, ούτε να με χαλάσει. Όπως μας έλεγαν και οι γονείς μας κάθε φορά που κάτι/καποιος μας πλήγωνε: «Μη δίνεις σημασία παιδί μου, από το ένα αυτί να μπαίνουν και απο το άλλο να βγαίνουν»! ;-)