Η μοναξιά είναι δυστυχώς μια κατάσταση (και κυρίως ένα συναίσθημα) που βλέπουμε να επηρεάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους γύρω μας. Και δεν αναφέρομαι στη μοναξιά των λίγων ωρών ή των «κλειστών» μας φάσεων, των φάσεων που θέλουμε να μείνουμε μόνοι, να σκεφτούμε, να διαβάσουμε, να ηρεμήσουμε, να κλάψουμε, να ξεχάσουμε και να ανασυνταχθούμε. Αναφέρομαι στη μοναξιά που διαρκεί μήνες, χρόνια, πολλές φορές μια ζωή. Δεν τη θέλουμε, ασυναίσθητα την προκαλούμε όμως, και εκείνη επιμένει να σκοτεινιάζει τον κόσμο μας. Και αυτή είναι μια κατάσταση εξουθενωτική που κάνει τα θύματά της να αισθάνονται ανάξια, παρεξηγημένα, και, κυρίως, αόρατα.

Οκ, θα μου πεις πως η λύση στη μοναξιά είναι απλή: οι φίλοι μας. Αυτό πιστεύω κι εγώ. Όμως, όπως μου έστειλε σε προσωπικό μήνυμα στο Twitter η Μ. (δεν αναφέρω το όνομά της για ευνόητους λόγους), όποιος υποφέρει στην κυριολεξία από μοναξιά, γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Η Μ. μου έγραψε χαρακτηριστικά πως οι «μόνοι» (και όχι μοναχικοί) άνθρωποι αισθάνονται έτσι ακόμη και όταν περιβάλλονται από δεκάδες ανθρώπους. Πράγματι, φαντάζομαι πως μπορεί να έχει τύχει και σε εσένα να είσαι σε ένα πάρτι με αμέτρητο κόσμο ή να συνομιλείς με τους -πολλούς- φίλους σου στο facebook αλλά κατά βάθος να νιώθεις μόνη. Να νιώθεις ότι δεν έχεις κανέναν για να μιλήσεις πραγματικά. Μου έχει τύχει κι εμένα. Σκέψου λοιπόν αυτό το παροδικό αλλά τόσο άσχημο συναίσθημα να κρατάει... για πάντα. Να νιώθεις μόνη κάθε μέρα, όλο και πιο πολύ. Να νιώθεις ότι δεν έχεις κανέναν να μοιραστείς τους φόβους, τις ανησυχίες, τη λύπη, ακόμα και τη χαρά σου.

Κι όμως, η έξοδος από αυτή την κατάσταση είναι εκεί και το μόνο που χρειάζεται είναι, αρχικά, να τη δεις. Να αποδεχθείς ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος και να επιλέξεις να τον πάρεις. Γιατί, να ξέρεις, εσύ και μόνο εσύ ορίζεις τη ζωή σου. Μάθε να εμπιστεύεσαι (ξανά) τους ανθρώπους. Και μην περιμένεις να σε πλησιάσουν εκείνοι. Πλησίασέ τους εσύ πρώτη. Μάθε να μοιράζεσαι μαζί τους τα συναισθήματά σου, το γέλιο σου ή ακόμη και το δάκρυ σου. Λίγο λίγο. Σιγά σιγά.

Μάθε να μοιράζεσαι τη ζωή. Να ανοίγεσαι. Να μην φοβάσαι. Να έχεις πίστη στον εαυτό σου. Να έχεις πίστη και στους άλλους. Κι αν κάποιος σε πρόδωσε ή σε πλήγωσε με τον παλιοχαρακτήρα του, δεν σημαίνει πως είναι όλοι έτσι. Εσύ θα προχωρήσεις και θα βρεις σωστούς και αληθινούς ανθρώπους για συντροφιά ενώ εκείνος (με τον παλιοχαρακτήρα του) δεν θα μπορέσει, θα είναι πάντα μόνος.

Τι σου αρέσει να κάνεις; Καν’ το με παρέα! Πού σου αρέσει να πηγαίνεις; Πήγαινε με παρέα! Κι αν νιώθεις ότι δεν έχεις καμία παρέα για να το κάνεις, ξανασκέψου το. Κοίτα γύρω σου και άρχισε να ανοίγεσαι στους ανθρώπους. Θα εκπλαγείς όταν συνειδητοποιήσεις πόσα πολλά έχεις να μοιραστείς με κάποιους από αυτούς.

Η ζωή είναι ομορφότερη (και ευκολότερη) όταν την μοιράζεσαι με φίλους.

 

Αυτό το κείμενο το αφιερώνω σε εσένα, Μ.

 

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ:

 

instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom

χχχ
Δ. Ν.