Είμαστε ακόμη εδώ, στο νησί του πατέρα μου. Στην όμορφη Σχοινούσα. Κάθε φορά που έρχομαι εδώ νιώθω περίεργα. Όμορφα περίεργα. Ξυπνούν όλες οι όμορφες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και μου θυμίζουν το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Χτες ήμουν ένα μικρό παιδάκι που έπαιζε κρυφτό στο νησί και γέμιζε με αίματα τα γόνατά του από τις πολλές σαβούρες. Ναι, έπεφτα συχνά, αλλά πάντα σηκωνόμουν αμέσως. Σήμερα είμαι ένα παντρεμένο κορίτσι, που μόνο όταν κοιτάζει τα σημαδάκια στα γόνατά του θυμάται εκείνες τις ξέγνοιαστες εποχές. Και τις νοσταλγεί.
Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα να κάνω τον γύρο του νησιού περπατώντας. Ήθελα να θυμηθώ την κάθε γωνιά. Και τις θυμήθηκα όλες.
Είναι ωραίο να γυρνάς πίσω στις ρίζες σου. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάς ποτέ από πού ξεκίνησες. Και να σου πω και κάτι; Είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχουν μεσολαβήσει από τότε.
