Βασικά, όλους μας έχει κάψει, τουλάχιστον μια φορά. Και δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Έχω καεί κι εγώ όταν ήμουν μικρότερη, έχω τσουρουφλιστεί για την ακρίβεια, αλλά οκ, κοίτα με, είμαι εδώ δυνατή, χαρούμενη, χαμογελαστή.
Σήμερα θα σταθώ σε δύο εντελώς διαφορετικά μηνύματα που μου έστειλαν δύο κορίτσια, τα ονόματα των οποίων φυσικά δεν θα αναφέρω για ευνόητους λόγους.
Το πρώτο ήταν το εξής:
«Τι γίνεται όμως όταν έχεις βρει το άλλο σου μισό αλλά έχετε διαφορετικούς στόχους και όνειρα στη ζωή; Όταν θέλει ο ένας από τους δύο να φύγει στο εξωτερικό για σπουδές; Δεν ειναι κακο timing;»
Λοιπόν εδώ πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά θέματα. Πρώτον, το να μην έχετε κοινούς στόχους και όνειρα είναι πρόβλημα. Προφανώς και δεν λέω πως πρέπει να είστε ολόιδιοι χαρακτήρες για να ταιριάξετε -αυτό θα ήταν βαρετό- όμως οι στόχοι ζωής θα πρέπει να είναι κοινοί. Διαφορετικά μάλλον δεν πρόκειται για το «άλλο σου μισό», δεν θα μπορέσει ποτέ να σε συμπληρώσει, να σε ολοκληρώσει. Δεύτερον, το να θέλει να φύγει ο ένας από τους δύο στο εξωτερικό για σπουδές δεν είναι κακό. Ίσα ίσα που αυτός που μένει πίσω θα πρέπει να είναι απόλυτα υποστηρικτικός. Θα πρέπει να θέλει να βλέπει τον άλλον να εξελίσσεται, μα παράλληλα θα πρέπει να εξελίσσει κι εκείνος τον εαυτό του. Να μην μείνει πίσω περιμένοντας και κάνοντας ...τίποτα! Να ξέρεις πως η κολλητή μου είχε σχέση από απόσταση για 4 χρόνια λόγω σπουδών κι όμως του χρόνου παντρεύονται! Δεν σου λέω πως είναι εύκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Μπορεί να συμβεί! Αρκεί να το πιστέψεις και να μην τα παρατήσεις. If there is a will, there is a way.
Το δεύτερο μήνυμα ήταν το εξής:
«Καλησπέρα! Εγώ πάλι έχω μπερδευτεί πολύ με το σωστό timing. Γνώρισα τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου στα 17 και μείναμε μαζί για 3 χρόνια. Έπειτα λόγω ηλικίας χωρίσαμε. Εγώ προχώρησα, παντρεύτηκα, χώρισα και έκανα δύο παιδιά. Μετά από 18 χρόνια με ξαναβρήκε αυτός ο άνθρωπος που είχα ερωτευτεί τότε ως έφηβη και τώρα είμαστε και πάλι μαζί στα 38 μας σαν να μη πέρασε μια μέρα! Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σου».
Αρχικά, θέλω να σου πω, φίλη μου, πως η ιστορία σου είναι λες και βγήκε από κάποιο ρομαντικό μυθιστόρημα! Με συγκίνησες. Το μόνο που έχω να σου πω είναι πως κάποιες αγάπες χρειάζονται χρόνο -ή μάλλον χρόνια στην περίπτωσή σας- για να ολοκληρωθούν και να ωριμάσουν. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να κρατήσει για πάντα αυτό που ζείτε γιατί η πρώτη αγάπη είναι πάντα ξεχωριστή. Προφανώς και αυτό που είχατε άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία. Η αλήθεια είναι πως, προσωπικά, δεν πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες, αλλά να που έρχονται ιστορίες σαν τη δική σας να με διαψεύσουν.
Δεν είμαι κατηγορηματική, δεν τα βάζω όλα και όλους στο ίδιο τσουβάλι. Στον έρωτα δεν χωράει λογική. Απλώς βαρέθηκα τη δικαιολογία που ακούω συχνά για το λάθος timing. Ναι, μπορεί να υπάρξει. Αλλά μεταξύ μας, πιο συχνά υπάρχουν οι λάθος άνθρωποι. Ξέρεις, αυτοί που ωραιοποιούμε στο μυαλό μας, που τους εξιδανικεύουμε και μετά μας ξεφουρνίζουν ένα «είναι λάθος η στιγμή» και μας διαλύουν. Ε, όχι. Μήπως μερικές φορές είναι απλώς λάθος οι άνθρωποι;
Περιμένω και αλλά μηνύματα εδώ:
instagram:https://www.instagram.com/dutchesssdaily/
twitter: https://twitter.com/dutchesssdaily
facebook: https://www.facebook.com/dutchesssdaily/
χχχ
Δ. Ν.
