Είμαι, βλέπεις, ρομαντική. Στο έχω ξαναπεί αυτό. Ναι, πιστεύω στις μεγάλες αγάπες που κρατάνε για πάντα, αλλά εκτός από τον έρωτα, ναι, είμαι ρομαντική και στις φιλίες. Πιστεύω στις πραγματικές, δυνατές φιλίες και φυσικά πιστεύω στη γυναικεία φιλία. Θα μου πεις πάλι, «Δούκισσα, είσαι απλώς τυχερή. Δεν έπεσες στους λάθος ανθρώπους».
Ξέρεις κάτι; Κάνεις λάθος. Φυσικά και γνώρισα «λάθος ανθρώπους», φυσικά και έκανα φιλίες που τελικά αποδείχθηκαν κάτι λιγότερο από επιφανειακές, φυσικά και ήρθα αντιμέτωπη με καταστάσεις που με πλήγωσαν. Αλλά δεν με πλήγωσαν μόνο. Με έκαναν και πιο επιλεκτική, πιο προσεκτική και πιο... απαθή. Στο ξαναέγραψα αυτό πρόσφατα, για την επιδερμική αναισθησία από την οποία πάσχω πλέον...
Τον τελευταίο καιρό, έχω λάβει ΑΜΕΤΡΗΤΑ μηνύματα -και σας ευχαριστώ όλους για την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε- για σχέσεις, για έρωτες «καταραμένους» ή ανεκπλήρωτους, για ανθρώπους που μας πληγώνουν, για δύσκολες καταστάσεις. Από τα τελευταία μηνύματα λοιπόν, θέλω σήμερα να σταθώ σε αυτό:
«Έχω ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και καιρό... η παρέα μου αποτελείται από εμένα και 5 άλλα κορίτσια. Με τα 3 περνάω πολύ ωραία και έχουμε μια καλή σχέση όμως τα άλλα δύο προσπαθούν συνεχώς να με πληγώνουν και το ευχαριστιούνται. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω ούτε πως να το αντιμετωπίσω... Θα ήθελα τη συμβουλή σου. Σε ευχαριστώ πολύ».
Κορίτσι μου γλυκό, δεν ξέρω από πού να αρχίσω... Αυτό που γυρνάει όμως στο μυαλό μου είναι ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Γιατί αφήνεις δύο «φίλες» σου να σε πληγώνουν; Γιατί συνεχίζεις να κάνεις παρέα μαζί τους; Γιατί δεν προστατεύεις τον εαυτό σου; Γιατί δεν μιλάς στα άλλα τρία κορίτσια, με τα οποία όπως λες τα πας καλά; Μήπως ούτε εκείνες είναι πραγματικά φίλες σου; Αφού με τις φίλες μοιραζόμαστε τα πάντα, εσύ γιατί επιλέγεις να μην τους το πεις; Δεν τους έχεις εμπιστοσύνη ή μήπως φοβάσαι πως θα πάρουν το μέρος των άλλων δύο κοριτσιών; Χμμμ. Και τα δύο ενδεχόμενα είναι άσχημα.
Να ξέρεις πως μπορούμε πολύ εύκολα να νιώσουμε εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις από τις οποίες στην πραγματικότητα μπορούμε να βγούμε ανά πάσα στιγμή. Κάνε λοιπόν μια ειλικρινή αποτίμηση. Ποιο από τα πέντε αυτά κορίτσια είναι πραγματική σου φίλη; Σε ποια μπορείς να ανοιχτείς, να της εμπιστευθείς τα πάντα και να ξέρεις ότι μπορείς να στηριχτείς πάνω της; Αν σου έρχεται στο μυαλό κάποιο όνομα ή και περισσότερα από ένα, τότε μίλα τους. Πες τους ό,τι σε προβληματίζει. Μπορεί και εκείνες να νιώθουν κάπως έτσι για τις άλλες δύο κοπέλες. Αν πάλι η απάντηση είναι «καμία», αν δεν μπορείς να πεις την αλήθεια σου σε κανένα από αυτά τα κορίτσια γιατί ξέρεις πως όλα θα σε κρίνουν, θα σε ειρωνευτούν, δεν θα σε καταλάβουν και στο τέλος θα αδιαφορήσουν, τότε ήρθε ο καιρός να ψάξεις για άλλες φίλες, αλλού. Όσο κι αν σου φαίνεται δύσκολο, δεν είναι. Σου λέω αλήθεια. Δύσκολο είναι να μένεις σε ένα περιβάλλον που σε δηλητηριάζει, να αφήνεις ανθρώπους που θέλουν να σε πληγώσουν να το κάνουν. Το να κάνεις μια νέα αρχή είναι ευκολότερο, ή τουλάχιστον πιο αισιόδοξο, ελπιδοφόρο και αναζωογονητικό. Γιατί να πρέπει να είσαι «με το ζόρι φίλη», όταν δεν υπάρχει αμοιβαία αγάπη και ειλικρίνεια;
Η δική μου καλύτερη φίλη ήταν πάντα η μαμά μου. Η δική σου μπορεί να είναι η αδερφή σου, η νονά σου, η συμμαθήτριά σου στο φροντιστήριο ή και ... καμία ακόμα! Και αυτό γιατί μπορεί απλώς να μην την έχεις βρει. Μπορείς όμως να την ψάξεις, γιατί είναι σίγουρο ότι είναι κάπου εκεί έξω. Σταμάτα να χαρίζεις τον χρόνο και τον εαυτό σου σε ανθρώπους που δεν σε εκτιμάνε και δώσε ευκαιρίες σε νέες σχέσεις και νέες εμπειρίες. Μπορεί εκεί να βρίσκεται κρυμμένη η δική σου πραγματική κολλητή. Και όταν τη γνωρίσεις, θα το καταλάβεις. Είναι λίγο σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα κι αυτό ;-)
