Ένα ζωάκι μπορεί να είναι ο φίλος μας, η παρέα μας, η συντροφιά μας, ο φύλακάς μας, τα «μάτια» μας, η βοήθειά μας, η προστασία μας, η αγάπη μας. Για άλλους βέβαια μπορεί να είναι απλώς ένα παιχνίδι, ένας «σάκος του μποξ», μια διέξοδος να ξεσπάσουν τα νεύρα τους ή την ανασφάλεια τους βασανίζοντας ή ακόμη και σκοτώνοντας μια ανυπεράσπιστη ψυχή. Αυτοί φυσικά δεν είναι άνθρωποι, είναι τέρατα. Είναι δειλοί, κούφιοι, ανασφαλείς τύποι που θέλουν να κάνουν επίδειξη της δύναμής τους -ή μάλλον της αδυναμίας τους- πάνω σε ανήμπορα ζωάκια. Αυτή η μάχη είναι άνιση. Και άδικη. Και τραγική.

Σήμερα λοιπόν είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Σήμερα είναι μια μεγάλη γιορτή. Και το λέω αυτό γιατί δεν νομίζω πως θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τα ζώα... Ή, για να γίνω πιο σαφής, δεν θα υπήρχε ζωή χωρίς τα ζώα. Άρα τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια μεγάλη αγκαλιά και ένα σ' αγαπώ. Γατάκια, σκυλάκια, πουλάκια, ψαράκια, χελωνάκια, κουνελάκια και πάει λέγοντας... Αν δεν θες να τα αγαπάς, ok, μην τα αγαπάς. Δικό σου είναι το πρόβλημα. Είναι υποχρέωσή σου όμως να τα σέβεσαι. Έχουν δικαιώματα, έχουν ζωή, έχουν ψυχή.

Και, κάπου εδώ, μου δίνεται μια ωραία ευκαιρία να πω ξανά για τα αδεσποτάκια. Τώρα που έρχονται κρύες μέρες, ας νοιαστούμε περισσότερο. Ας τα βοηθήσουμε, ας τα προστατεύσουμε. Μην τα υποτιμάς, μην τα φοβάσαι, μην τα σιχαίνεσαι. Μην τα λυπάσαι. Μην κοιτάς με οίκτο ένα σκυλάκι που δεν βλέπει. Το μόνο που θέλει είναι αγάπη. Μην ξεχνάς άλλωστε, πως ένα άλλο σκυλάκι εκεί έξω λατρεύει και βοηθάει έναν άνθρωπο που δεν βλέπει. Γίνεται τα μάτια του. Με αγάπη. Με χαρά. Όχι με μιζέρια.

Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλα τα πλάσματα! Χρόνια καλά! Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Και αυτό είναι, ξεκάθαρα, στο δικό μας χέρι.

Υ.Γ.: Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γενικά και όχι των αδέσποτων συγκεκριμένα. Όμως, μιας που αναφέρθηκα και σε αυτό το θέμα, είπα να βάλω αυτή τη φωτογραφία που τράβηξε ο Πάνος Γιαννακόπουλους για το ημερολόγιο που θα βγει σύντομα για τα αδέσποτα, για το οποίο σου είχα μιλήσει εδώ.