Σήμερα:
Η ευχή μου έγινε πραγματικότητα.
Τέτοια μέρα κάθε χρόνο κάνω έναν γρήγορο απολογισμό. Θυμάμαι τα όμορφα, τα άσχημα, τα λάθη και τα σωστά, τις επιτυχίες, τις δυσκολίες, αυτούς που ήρθαν, αυτούς που έφυγαν. Θυμάμαι συναισθήματα, θυμάμαι στιγμές. Για κάποιο περίεργο λόγο, στα γενέθλια θυμάμαι τα πάντα από τη χρονιά που πέρασε. Και τότε επιλέγω τι θα κρατήσω και τι θα σβήσω. Ομολογώ πως έχει υπάρξει μια χρονιά που αυτά που έσβησα ήταν περισσότερα από αυτά που κράτησα. Ευτυχώς ήταν μόνο μια.
Φέτος; Φέτος είναι ίσως η πρώτη χρονιά που δεν θέλω να σβήσω τίποτα. Αυτή ήταν η -μέχρι στιγμής- καλύτερη χρονιά της ζωής μου. Από τα περσινά γενέθλια-έκπληξη που μου ετοίμασε ο άνθρωπός μου μέχρι τα φετινά, που τα γιορτάζουμε μαζί στο πανέμορφο Λονδίνο, έχουν συμβεί πολλά, υπέροχα, θαύματα. Και ευχαριστώ τον Θεό καθημερινά για όλα.
Σήμερα λοιπόν, προστέθηκε άλλο ένα κεράκι στη δική μου σοκολατένια τούρτα. Δεν με νοιάζει όμως καθόλου. Δεν με νοιάζει που μεγαλώνω. Και τι έγινε δηλαδή που πάτησα τα... 27; ;- p Είναι ευλογία να μεγαλώνεις, να έχεις την πολυτέλεια να προσθέτεις κάθε χρόνο από ένα κεράκι στην τούρτα σου. Εγώ σήμερα θα σβήσω 31 και δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχθώ. Νιώθω υπέροχα, νιώθω πιο ήρεμη, πιο όμορφη, πιο συνειδητοποιημένη και, κυρίως, πιο ευτυχισμένη από ποτέ.
Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου για όλες τις ευχές που έρχονται ήδη από εχθές το βράδυ! Σας αγαπώ! Πάρα πολύ!
