Κάθε χρόνο τέτοια μέρα νιώθω μια απίστευτη αισιοδοξία και... παντοδυναμία.

Όχι, δεν ένιωθα έτσι πάντα. Μικρότερη ένιωθα θλίψη για οτιδήποτε τελείωνε και φόβο για το άγνωστο που ερχόταν. Δεν ήξερα όμως. Δεν ήμουν αρκετά ώριμη για να καταλάβω πως ό,τι τελειώνει, τελειώνει μόνο για καλό. Πάνω σε αυτό το τέλος χτίζεται η καινούργια αρχή. Και πλέον ξέρω πως είναι πάντα ομορφότερη.

Κάθε νέα αρχή με κάνει να νιώθω πιο δυνατή, με κάνει να σηκώνομαι αν είμαι κάτω, να χαμογελάω αν το ξεχνάω, να πεισμώνω και να μην τα παρατάω, να αγαπάω ξανά από το μηδέν, να εκτιμάω όλα όσα έχω και να πιστεύω σε εμένα ξανά από την αρχή.

Αυτός ο χρόνος που έφυγε ήταν ο πιο γενναιόδωρος μαζί μου. Μου χάρισε επιτυχία στη δουλειά μου, πολλές συνεργασίες -ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο- που δεν είχα καν ονειρευτεί, μα πάνω από όλα μου χάρισε ένα θαύμα που δημιουργήσαμε μαζί με τον άντρα της ζωής μου, μια μικρή καρδούλα που χτυπάει και αυτή δυνατά μαζί με τη δική μου. Ειλικρινά, δεν έχω να ζητήσω κάτι άλλο. Δεν θέλω τίποτα άλλο. Το μόνο που θέλω είναι να έχουμε την υγεία μας, όλα τα άλλα είναι στο χέρι μας, όλα τα άλλα μπορούμε να τα φτιάξουμε, να τα αλλάξουμε.

Στην wish-list μου λοιπόν για το 2018, αυτή τη φορά θα γραψω μόνο μια πρόταση: Να γεννηθεί με το καλό το μωρό μας γερό και να μπορέσω να γίνω μια καλή μητέρα. Μόνο αυτό θέλω, γι'αυτό θα παλέψω. Είμαι έτοιμη να βάλω τα δυνατά μου.

Αυτός είναι ο στοχος μου για το 2018.
Αλήθεια, ποιος είναι ο δικός σου;