Πέρασα πολλές μέρες, γεμάτη ενθουσιασμό, ιδέες και σκέψεις για το τι πρέπει να γράψω στο πρώτο μου post. Αλλά, επειδή όταν κάνουμε σχέδια, η ζωή καμιά φορά γελάει, όλα ανατράπηκαν. Τα πλάνα μου άλλαξαν και πάγωσα όσο κι εσείς με τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του Παντελή Παντελίδη σε τροχαίο. Ενός δημοφιλούς, ταλαντούχου και αυτοδημιούργητου καλλιτέχνη που κατάφερε να ξεχωρίσει και να κερδίσει την αγάπη του κόσμου αλλά και την εκτίμηση των συναδέλφων του. Είτε άκουγες τη μουσική του είτε όχι, δεν μπορούσες να μην αναγνωρίσεις την τεράστια απήχηση που είχε. Και έχει. Και θα έχει μέσα από τα τραγούδια του. Προσωπικά, μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής. Ήταν πάντα ευγενής, ταπεινός και αληθινός.
Αυτό που πονάει περισσότερο όμως είναι το γεγονός πως ήταν ένας νέος άνθρωπος, γεμάτος όνειρα. Σκέφτομαι πόσα νέα παιδιά χάνουν τη ζωή τους καθημερινά τόσο άδοξα, άδικα και αναπάντεχα. Αυτή η σκέψη με σοκάρει περισσότερο. Όπως και η σκέψη των γονιών που μένουν πίσω κλαίγοντας για τον πρόωρο χαμό των παιδιών τους. Ξέρω καλά τον πόνο όσων μένουν πίσω. Τον έχω βιώσει κι εγώ στο παρελθόν... Τα «γιατί» είναι πολλά. Και όλα αναπάντητα.
Όταν ακούω κάτι τέτοιο, σκέφτομαι «άραγε ήξερε πόσο τον/την αγαπούσαν όταν έφυγε από τη ζωή;» και αμέσως αισθάνομαι την ανάγκη να πάρω τους δικούς μου ανθρώπους τηλέφωνο και να τους πω ότι τους αγαπώ. Και να προσέχουν. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί ξαφνικά -και πάντα όσοι μένουν πίσω σκέφτονται πόσα θα μπορούσαν να είχαν πει και δεν πρόλαβαν, δεν ήξεραν πώς, νόμιζαν ότι είχαν χρόνο.
Δεν περίμενα να είναι τόσο θλιβερές οι πρώτες σκέψεις που μοιραζόμαστε. Όμως η ζωή είναι απρόβλεπτη. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου κουράγιο στην οικογένεια του Παντελή και σε όλες τις οικογένειες που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις.
Επιστρέφοντας στα δικά μας, θα κλείσω κάπως έτσι:
Λένε πως δεν ξεχνάς ποτέ την πρώτη μέρα στο σχολείο και ότι οι φιλίες που δημιουργούνται τότε είναι ουσιαστικές και κρατούν για πάντα. Αυτό θέλω και για εμάς. Ακόμα κι αν ήταν δύσκολο το θέμα του πρώτου post, θέλω από εδώ μέσα να αισθανόμαστε φίλοι. Και οι φίλοι είναι μαζί και στα δύσκολα. Κυρίως στα δύσκολα.
