Ότι τον λατρεύω σας το έχω πει πολλές φορές. Δεν είναι κρυφή άλλωστε η λατρεία που έχω και στους δύο γονείς μου. Ότι με λατρεύει και εκείνος, το δείχνει κάθε φορά που με κοιτάει καμαρώνοντας, που μου χαμογελάει, με κοιτάει, μου τραγουδάει, με συμβουλεύει, κάθε φορά που μου κάνει παρατήρηση γιατί θέλει να με βλέπει να βελτιώνομαι συνεχώς, κάθε φορά που με επιβραβεύει, κάθε φορά που με κλείνει στην αγκαλιά του σφιχτά. Και τον λατρεύω για όλα αυτά και για άλλα τόσα. Γιατί είναι ο πιο σπουδαίος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Και σας το λέω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Γιατί, δουλεύοντας πια πολλά χρόνια σε αυτόν τον χώρο, έχω γνωρίσει και συναναστραφεί πολλούς καλλιτέχνες με σπουδαία καριέρα και πολλές επιτυχίες. Ε, λοιπόν, λίγοι -για να μην πω ελάχιστοι- έχουν τον χαρακτήρα του πατέρα μου. Την ευγένειά του, την καλοσύνη του, τη γενναιοδωρία του, το φιλότιμό του, την ταπεινότητά του και όλα αυτά συνδυασμένα με ένα τεράστιο ταλέντο και μια αγνή καρδιά.
Πόσο κούκλος, ε;;;
Χρόνια πολλά μπαμπάκα μου!
Θα είμαι πάντα η δροσοσταλιά σου.
