Χθες, Κυριακή, αποφασίσαμε να πάμε κάπου δίπλα στη θάλασσα να φάμε μεζεδάκια και φρέσκο ψαράκι. Κάπως έτσι θα αποχαιρετούσαμε το καλοκαίρι. Εγώ, φυσικά, περίμενα πώς και πώς να φάω το κεφάλι απο το ψάρι.

Βλέπετε, με πατέρα πρώην ναυτικό, έχω μάθει από μικρή ότι όλη η νοστιμιά του ψαριού βρίσκεται στο κεφάλι. Τα μάτια, τα μάγουλα, ακόμη και το μυαλό του, είναι πεντανόστιμοι μεζέδες. Ξέρω, είναι λίγο spooky η ιδέα ότι τρως το μυαλό και τα μάτια από κάτι που πλατσούριζε στο νερό λίγες ώρες πριν. (Παναγία μου, το έκανα να ακούγεται πολύ χάλια. Έχω τύψεις τώρα.)

Ε, ακόμα πιο spooky γίνεται όλο αυτό που περιγράφω όταν το κεφάλι του ψαριού στο σερβίρουν έτσι:

 

2

 

Αρκετά φοβιστικό. Πφφφ!

Όσο νόστιμος μεζές κι αν ήταν, δεν τον άγγιξα. Μαντέψτε τον λόγο!