Χθες, είχα πάει στο πατρικό μου και έκατσα μέχρι αργά το βράδυ. Εδώ και μέρες είχα λιγουρευτεί το αγαπημένο μου παγωτό από το Waffle House, οπότε, με το που γύρισε ο αδερφός μου από τη δουλειά του, πήγαμε περπατώντας μέχρι την πλατεία της γειτονιάς. Μου είχε λείψει αυτό. Πολύ. Να είμαι με τον αδερφό μου, τον Νικήτα, βόλτα με τα πόδια και να μιλάμε με τις ώρες, να λέμε τα δικά μας. Βασικά να τα λέμε ΟΛΑ. Δεν είχαμε ποτέ μυστικά μεταξύ μας, ούτε τώρα έχουμε.
Έτσι λοιπόν, όπως τότε, περπατήσαμε ξέγνοιαστοι στη γειτονιά, με το παγωτό στο χέρι -να λιώνει και να γινόμαστε χάλια- και τη συζήτηση να ξεκινά πρώτα από τη δουλειά και μετά να καταλήγει φυσικά στα προσωπικά! ;-)
Δεν θα σας πω τι είπαμε, θα σας πω όμως ότι ένιωσα πως είμαι πάλι 16,17,18 χρονών!
