Πριν από λίγες μέρες σας είχα γνωρίσει τον Hooch (Χουτς), τον θυμάστε;
Υποτίθεται πως τον φιλοξενούμε προσωρινά μέχρι να τον χαρίσουμε σε έναν καλό μας φίλο. Βλέπετε, είχε γενέθλια ο φίλος μας πριν από λίγο καιρό και θέλαμε να του κάνουμε έκπληξη χαρίζοντάς του αυτόν τον υπέροχο και ναζιάρη σκυλάκο. Τα γενέθλια του φίλου μας πέρασαν, τα κεράκια της τούρτας σβήστηκαν, ο φίλος μας γνώρισε τον Χουτσάκο, τον ερωτεύτηκε αλλά ο Χουτσάκος μένει ακόμη μαζί μας. Γιατί τον ερωτευτήκαμε κι εμείς. Κι εκείνος εμάς. Και τα Dboys εκείνον. Γενικά... μπλέξαμε!
Περνάμε τόσο ωραία μαζί, που πλέον είμαι σχεδόν σίγουρη πως αυτή η προσωρινή φιλοξενία έχει γίνει μόνιμη. Τουλάχιστον αυτό επιδιώκω! Και μάλλον αυτό επιδιώκει και ο Χουτς! Γι’ αυτό κρύβεται!
