Ανυπομονώ λοιπόν να ανοίξει λίγο ο καιρός -επιτέλους- και να πάμε ξανά μια βόλτα στη θάλασσα, με ένα παγωτό στο χέρι. Να λέμε ο ένας στον άλλον τα μυστικά μας, να θυμηθούμε αστείες μας στιγμές και να ονειρευτούμε αυτές που θα έρθουν!
Του έχω αδυναμία. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Πάντα είχαμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον αδερφό μου, τον Νικήτα. Δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εκείνον. Μου χάρισε τα πιο ωραία παιδικά χρόνια, τις πιο όμορφες αναμνήσεις και τώρα μοιραζόμαστε πανέμορφες καθημερινές στιγμές, ενόψει καλοκαιριού, καταλαβαίνεις ;-)
