Χάνομαι στον κήπο-παράδεισο της μανούλας μου, τρώω τα γεμιστά της, αγκαλιάζω σφιχτά τον αγαπημένο μου μπαμπάκα και συζητάω με τις ώρες με τον αδερφό μου, Νικήτα.
Αυτή είναι η αγαπημένη μου βόλτα.
Και κάπου εδώ σκέφτομαι πως όταν είμαστε μικροί στο πατρικό μας, ανυπομονούμε να μεγαλώσουμε και να φύγουμε για να φτιάξουμε το δικό μας σπίτι... Και όταν πια μεγαλώσουμε, ανυπομονούμε να γυρίσουμε πίσω. Κάνω λάθος;
Καλημέρα!
Καλή Κυριακή!
