Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις παιδικές μου φίλες που βλέπεις στη φωτογραφία, τη Λίζα, την Ηρώ και τη Χριστίνα! Τις γνώρισα όταν στην πρώτη Λυκείου άλλαξα σχολείο και πήγα στο δημόσιο της Βούλας. Από τότε τις έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου. Και μπορεί, με τις δουλειές μας και τα τρεξίματά μας, να μην προλαβαίνουμε να βρισκόμαστε όσο θα θέλαμε, όμως η φλόγα της αληθινής φιλίας δεν σβήνει ποτέ!
Love you girls!
