Πάντα μου άρεσε να κάθομαι στην καυτή άμμο και να φτιάχνω κάστρα ή «κεφτεδάκια». Όπως, επίσης, μου άρεσε να ανοίγω κρυφές τρύπες για να πέφτουν μέσα οι «μεγάλοι» γονείς (Ουπς! Ναι έκανα και τέτοια!). Πιο πολύ, όμως, απολάμβανα να ψάχνω και να βρίσκω τα πιο εντυπωσιακά κοχύλια.
Πλέον δεν κάθομαι στην άμμο, παρά μόνο αν φοράω ρούχα, αν έχω πετσέτα ή αν πρόκειται για πεντακάθαρη παραλία. Δεν φτιάχνω κάστρα, ούτε τέτοια κεφτεδάκια - μόνο από τα άλλα, με τον κιμά. Ούτε τρύπες ανοίγω, γιατί το πιο πιθανό είναι να πέφτω εγώ μέσα. Αυτό που εξακολουθώ, όμως, να κάνω είναι να μαζεύω κοχύλια. Όπως το συγκεκριμένο!
Δείτε ακόμα: Τα πέδιλα που πρέπει να πάρετε φέτος (και τι πρέπει να προσέξετε)
