«Είναι το 22! Σταρ Ελλάς η Δούκισσα Νομικού» ήταν τα λόγια της Τατιάνας Στεφανίδου, της τότε παρουσιάστριας του διαγωνισμού ομορφιάς του ΑΝΤ1. Μόλις είχα κερδίσει τον τίτλο -και το παραμυθένιο στέμμα- της Σταρ Ελλάς. Χιλιάδες κομφετί έπεφταν από ψηλά και η μουσική έπαιζε δυνατά! Το χαμόγελό μου είχε παγώσει, προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε γίνει και να ακούσω τις οδηγίες της παραγωγής του διαγωνισμού. Έπρεπε να μιλήσω στις κάμερες, να βγάλω φωτογραφίες με τις υπόλοιπες κοπέλες, να κάνω δυο εξώφυλλα περιοδικών, μια τηλεοπτική συνέντευξη με την Τατιάνα Στεφανίδου μέσα σε μια λιμουζίνα, να πάω σπίτι να φτιάξω τη βαλίτσα μου για τα Μις Υφηλιος - ταξίδι 30 ημερών - και να παω κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Και όλα αυτά έπρεπε να γίνουν μέσα σε 3 ώρες! Είχα πάθει πανικό.
Τα χέρια μου έτρεμαν, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Έψαχνα να βρω από τη σκηνή το βλέμμα των γονιών μου για να νιώσω ασφάλεια. Στην αρχή δεν τους έβλεπα, όμως μετά, ναι. Ήταν εκεί. Συγκινημένοι και αγκαλιασμένοι. Το μόνο που ήθελα ήταν ένα τους φιλί και να χωθώ στην αγκαλιά τους.
Αυτό το φιλί με ηρεμεί ακόμη. Αυτή η αγκαλιά μου θυμίζει την ουσία της ζωής. Την αλήθεια. Γιατί μόνο η αγνή και η αληθινή αγάπη είναι αυτή που μου δίνει δύναμη να συνεχίζω. Κάθε φορά που προβληματίζομαι, στεναχωριέμαι, «πέφτω», αρκεί μόνο μία κουβέντα από τους γονείς μου. Γιατί ξέρω πως είναι πάντα εδώ για μένα. Για να μου δείχνουν το νόημα της ζωής.
