Ότι του έχω αδυναμία επίσης. Όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι είναι ο μοναδικός σκύλος που ξέρει να κάνει παραπονιάρικες μούτες συνεχώς!
Σήμερα το πρωί λοιπόν, αποφάσισα πως πρέπει επιτέλους να τον κάνω ένα μπάνιο γιατί το κακό είχε παραγίνει. Μόλις λοιπόν τον είδα - κοιμόταν φυσικά- του ψιθύρισα πως ήρθε ο καιρός να κάνουμε ένα μπανάκι. Στο άκουσμα της τελευταίας λέξης, σήκωσε το κεφάλι του και πήρε αυτή την πόζα. Για να με ρίξει. Και να με πείσει πως δεν χρειάζεται. Ομολογώ πως παραλίγο να τα καταφέρει, αλλά τελικά δεν ενέδωσα!
Τώρα μοσχοβολάει και είναι ό,τι πρέπει για αγκαλιές και φιλιά!
