Βέβαια πάντα τα αφήνω στα καλύτερα χέρια και ξέρω πως είναι παρέα όλα μαζί, οπότε δεν έχουν ποτέ κανένα θέμα. Όταν όμως σκέφτομαι την μονίμως παραπονεμένη φατσούλα του Χουτς κάτι με πιάνει. Μερικές φορές εύχομαι να ήταν πιο μικρόσωμος έτσι ώστε να χωράει στην τσάντα μου και να μπορώ να τον έχω παντού μαζί μου. Βλέπεις είναι ο μικρότερος -σε ηλικία- και τον έχω έννοια.
Φαντάσου λοιπόν πως ένιωσα όταν ξαφνικά εκεί που περπατούσα αμέριμνη στην πλατεία του χωριού είδα έναν γιγάντιο, παγωμένο Χουτς!!!
ΣΟΚ! Παντού υπάρχει ένας Χουτς!
Απίστευτο;
