Σε αυτή τη φωτογραφία να φανταστείς πως είναι... χαρούμενος. Ναι ξέρω, δεν του φαίνεται, αλλά είναι τρομερά χαρούμενος!
Και μετά με ρωτάς γιατί έχω αδυναμία στον Χουτς. Μα, δεν γίνεται να μην έχει κάποιος αδυναμία στον Χουτς. Είναι αυτά τα μάτια του, είναι αυτή η κεφάλα του, είναι αυτό το βλέμμα! Που, μεταξύ μας, είναι πάντα το ίδιο. Είτε είναι χαρούμενος, είτε θυμωμένος, κουρασμένος, αδιάφορος, μπλαζέ, το βλέμμα είναι το ίδιο.
