Θα έχεις καταλάβει λοιπόν πόσο ωραία είναι μαζί του τα χουζούρικα πρωινά, πόσο διασκεδαστικές είναι μαζί του οι Κυριακές και πόσο τρυφερά είναι μαζί του τα βράδια, όταν κοιμάται στην αγκαλιά μου.
Αυτό που δεν ξέρω όμως αν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έχει σκύλο, είναι το πόσο δραστικά, υπέροχα και αμετάκλητα μπορεί να αλλάξει τη ζωή του ένα τέτοιο πλάσμα.
Σήμερα, χάζευα στο ίντερνετ και έπεσα πάνω σε αυτό το βίντεο. Και για ακόμα μία φορά θυμήθηκα πόσο τυχερή είμαι που έχω τον Χουτς και τα D-boys στη ζωή μου. Εντάξει, και το αφεντικό-μπαμπά τους ;-).
