Σκέφτηκα αμέσως τον Tommy. Βγήκα έξω, του έκανα μια τεράστια αγκαλιά και... μίλησα για λίγο μαζί του.
Ήταν κι εκείνος στενοχωρημένος. Μου κούνησε βέβαια λίγο την ουρίτσα του και μου είπε ότι νιώθει πολύ τυχερός που έχει ένα σπίτι, που έχει ανθρώπους να τον νοιάζονται και να τον αγαπούν, που έχει τα D-boys και τον Χουτς για να κάνει παρέα, που έχει κάθε μέρα ένα κρεβατάκι και αρκετό φαγητό. Μου είπε όμως και πως αμέτρητα άλλα ζωάκια βρίσκονται εκεί έξω χωρίς τίποτα από όσα εκείνος θεωρεί δεδομένα. Ότι πεινάνε, ότι κακοποιούνται από ανθρώπους που απλώς «δεν τα θέλουν», ότι κρυώνουν τον χειμώνα και ζεσταίνονται το καλοκαίρι, ότι γεννάνε τα κουταβάκια τους στο δρόμο, ότι κινδυνεύουν καθημερινά από τα αυτοκίνητα και, κυρίως, ότι δεν έχουν νιώσει ποτέ τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει κάποιος να νοιάζεται για αυτά.
Μου ζήτησε να κάνω κάτι γι΄αυτό. Και του είπα ότι δυστυχώς δεν μπορώ. Δεν μπορώ να σώσω όλα αυτά τα ζωάκια μόνη μου.
Του είπα όμως και κάτι άλλο. Ότι έχω ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ φίλους και ότι όλοι μαζί ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Ότι αν κάθε ένας από εμάς υιοθετήσει ένα αδέσποτο σκυλάκι, αν κάθε ένας από εμάς στειρώσει μια αδέσποτη γατούλα από τη γειτονιά του, αν κάθε ένας από εμάς δεν γυρνάει την πλάτη του όταν βλέπει ένα ζώο στο δρόμο να υποφέρει, τότε σίγουρα κάτι θα αλλάξει.
Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από τα παραπάνω, μπορείς σίγουρα να βάζεις κάθε μήνα 2 μόνο ευρώ στον λογαριασμό ενός σωματείου που φροντίζει τα αδέσποτα και να βοηθήσεις τους εθελοντές να κάνουν εκείνοι τα πάντα. Εγώ σου προτείνω μερικά:
http://www.filozoiki.gr/enisxysh/oikonomikh-enisxysh
http://www.kazshelter.gr/%ce%b2%ce%bf%ce%b7%ce%b8%ce%ae%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%bf-kaz/
