Χάζευα στο instagram όταν έπεσα πάνω σε αυτό το post.
Θυμάσαι που σου είχα γράψει για αυτή την blogger και σου είχα πει πόσο ζηλεύω το γεμάτο εικόνες από ταξίδια instagram account της; Πρόσφατα, λοιπόν, έγινε μανούλα.
Και αυτή είναι με δικά της λόγια η ιστορία της:
«Τις τελευταίες 12 εβδομάδες, κάθε μέρα τσιμπάμε τον εαυτό μας για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε γονείς αυτής της πανέμορφης κόρης. Πάντα ήξερα ότι η μητρότητα δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά δεν είχα φανταστεί ότι αυτοί οι πρώτοι πολύτιμοι μήνες της κόρης μας θα ήταν τόσο δύσκολοι για εκείνη. Είμαστε ακόμα στο νοσοκομείο, μερικές ώρες μακριά από το σπίτι μας, και ζούμε την κάθε μέρα χωρίς σχέδια για την επόμενη, απλώς εκτιμώντας την κάθε στιγμή μαζί με το μωρό μας και μαθαίνοντας από αυτή. Ελπίζουμε να γυρίσουμε όλοι μαζί σπίτι μας τις επόμενες εβδομάδες, να τακτοποιηθούμε και να απολαύσουμε αυτό το νέο κεφάλαιο μαζί της. Αλλά, μέχρι τότε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευχές και την υπομονή. Όταν θα έχω λίγο χρόνο, ή όταν θα χρειαστώ να ξεφύγω λίγο από τη ζωή στο νοσοκομείο, θα μοιραστώ μαζί σας φωτογραφίες από παλιά ταξίδια. Μέχρι να είμαστε αρκετά χαρούμενοι και υγιείς ώστε να γυρίσουμε σπίτι μας και μετά να αρχίσουμε να ταξιδεύουμε όλοι μαζί, σαν οικογένεια πλέον.
Θα έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν πόσο σκληρή είναι αυτή η περίοδος, αλλά το ίδιο σκληρή είναι και η μικρή μας».
Με συγκίνησε πάρα πολύ αυτό το μήνυμα. Μου φαίνεται απίστευτα σκληρό που ένα τόσο δα πλασματάκι πρέπει να παλέψει για τη ζωή του από τη στιγμή που γεννήθηκε. Θέλω να ευχηθώ σε αυτή τη μικρή μαχήτρια, ό,τι κι αν έχει, να το ξεπεράσει γρήγορα. Και θέλω να στείλω άπειρη αγάπη σε όλες τις μανούλες του κόσμου, που κάνουν τα πάντα για τα παιδάκια τους, πολλές φορές πριν καν συνειδητοποιήσουν ότι είναι μανούλες. Και στους μπαμπάδες επίσης. Μπορεί η φύση να μην τους χάρισε τη χαρά (και τον πόνο) της γέννας, αλλά είναι κι εκείνοι το ίδιο αξιοθαύμαστοι, το ίδιο συγκινητικοί, το ίδιο γονείς.