Δεν ξέρετε όλη την αλήθεια για μένα. Μπορεί να με βλέπετε χαμογελαστή και ευδιάθετη μπροστά στις κάμερες, αλλά προφανώς δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό συνέχεια. Θα ήταν τέλειο, δεν λέω, αλλά και παράλογο. Θα έπρεπε μάλλον να ήμουν εντελώς αναίσθητη, να μην στενοχωριόμουν με τίποτα, να μην επηρεαζόμουν από κανέναν, να ζούσα στην «κοσμάρα» μου. Όχι ότι είναι άσχημο να ζει κάποιος στην «κοσμάρα» του, αλλά, για να το έχει πετύχει, μια δόση αναισθησίας για όσα συμβαίνουν γύρω του θα πρέπει να την έχει.

Προσωπικά, δεν πάσχω -δυστυχώς- από αναισθησία αλλά από ΥΠΕΡ-ευαισθησία. Αυτή η υπέρ- ευαισθησία με έπιανε πάντα και με το παραπάνω τις ημέρες του Πάσχα. Ακολουθούσα φαίνεται το πνεύμα των ημερών. Δεν θα πω πως μελαγχολούσα ακριβώς, θα πω όμως πως απολάμβανα τη μοναξιά μου. Μερικές φορές ακόμη και για μέρες ολόκληρες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια χρονιά, ήμουν κλεισμένη στο σπίτι όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα μέχρι την Ανάσταση, οπότε και βγήκα για πρώτη φορά έξω. Και μετά ξανακλείστηκα στο καβούκι μου μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία. Προφανώς κάτι είχα κάνει λάθος, είχα πείσει τον εαυτό μου πως ήταν καλύτερα μέσα παρά έξω. Πφφφ... χαζομάρες. Τότε συνειδητοποίησα πως όσο περισσότερο κλεινόμουν στον εαυτό μου, τόσο βυθιζόμουν σε μια κατάσταση που δεν με αντιπροσώπευε.

Και, κάπου εκεί, αποφάσισα να μην αφήσω ποτέ ξανά τον χρόνο να περνάει χωρίς να ζω το κάθε λεπτό.

Κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι πως πάνε να με κυριεύσουν αρνητικά συναισθήματα, κάνω κάτι αμέσως για να αλλάξω την κατάσταση. Άλλωστε στο χέρι μου είναι. Ή που θα αφήσω τη ζωή να περνάει κι εγώ απλώς θα την παρατηρώ ή που θα τη ζω.

Όσα περισσότερα πράγματα κάνω που με κάνουν να χαμογελώ, τόσο πιο ευτυχισμένη γίνομαι. Οκ, αυτό είναι αρκετά προφανές. Ωραία, τότε γιατί δεν το κάνουμε; Γιατί δηλαδή δεν βάζουμε στην καθημερινότητά μας όσα -και όσους- μας φτιάχνουν τη διάθεση; Γιατί μια ζωή να τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, αλλά στο τέλος ξεχνάμε να προλάβουμε τη δική μας ευτυχία; Και πώς τελικά γινόμαστε ευτυχισμένοι;

Ναι, η ευτυχία είναι επιλογή, είναι τρόπος ζωής και αυτά είναι τα 10 πράγματα που με βοήθησαν να τη ζω καθημερινά:

1. Υιοθέτησα ένα κατοικίδιο. Οκ, για την ακρίβεια πλέον έχω 4. Η πρώτη φορά που μπήκε στη ζωή μου ένα σκυλάκι ήταν όταν ήμουν 12 ετών. Από τότε ένιωθα πως είχα πολλή αγάπη μέσα μου και ήθελα κάπου να τη διοχετεύσω. Στην πορεία κατάλαβα πως η παρέα με έναν σκύλο έχει αγχολυτικές ιδιότητες.

2. Έβαλα τη γυμναστική στην καθημερινότητά μου. Ένας από τους βασικούς λόγους που η γυμναστική έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής για μένα, είναι οι ενδορφίνες που εκρήγνυνται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Πρόκειται για τις ορμόνες της ευτυχίας. Κάντε γυμναστική και δείτε πως μετά, εκτός από τη φυσική κούραση, θα νιώσετε ικανοποίηση και χαρά.

3. Έσπασα τα καλούπια που μου είχαν βάλει -ή για την ακρίβεια είχα βάλει εγώ η ίδια στον εαυτό μου. Ρίσκαρα, πειραματίστηκα, δοκίμασα νέες εμπειρίες. Χωρίς να φοβηθώ αν θα αποτύχω, χωρίς να με νοιάξει η γνώμη των άλλων. Έκανα όσα ήθελα. Χωρίς να ξέρω αν θα τα καταφέρω. Κάντε το κι εσείς. Ποιο είναι το κρυφό σας όνειρο; Πραγματοποιήστε το χωρίς δισταγμούς. Ό,τι και να γίνει. Η προσπάθεια μετράει - και το να μην κουβαλάμε ανεκπλήρωτα απωθημένα ;-)

4. Σταμάτησα να βλέπω θρίλερ. Πάντα αγαπούσα τις ταινίες τρόμου. Και μάλιστα όσο περισσότερο τρόμαζα τόσο περισσότερο τις ευχαριστιόμουν. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Στην πραγματικότητα χαλιόμουν. Αντί να με χαλαρώνουν, με αναστάτωναν. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλές ταινίες με αισιόδοξα μηνύματα που σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση στο τέλος. Αν αποφασίσετε να μείνετε μόνοι ένα βράδυ στο σπίτι και να δείτε μια ταινία, διαλέξτε τουλάχιστον κάποια που θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα.

5. Έχω βγάλει από τη ζωή μου όλους όσοι ήθελαν μόνο να μου χαλάσουν τη διάθεση. Ακόμη και άθελά τους. Δεν λέω, υπάρχουν και κάποιοι που δεν το κάνουν επίτηδες. Έχουν όμως αυτό το μοναδικό «χάρισμα», να μεταφέρουν μαζί τους ένα μαύρο σύννεφο. Ε, όχι. Η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλάω με λάθος ανθρώπους.

6. Σταμάτησα να ακούω «Δουκισσοτράγουδα». Έτσι είχα βαφτίσει όλα τα τραγούδια που μιλούσαν για χωρισμούς και είχαν την ικανότητα να με ρίχνουν ακόμη και όταν δεν υπήρχε κάποιος λόγος. Είχα ένα συγκεκριμένο playlist με ροκ μπαλάντες που μου ξυπνούσαν άσχημες αναμνήσεις. Κι αν δεν υπήρχαν, τις δημιουργούσα μόνη μου. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ήταν το μοναδικό playlist που έπαιζε παντού. No, no, no. Πλέον ακούω μόνο ευχάριστα και ξεσηκωτικά τραγούδια, ειδικά το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά, για να ξεκινήσει καλά η μέρα.

7. Ό,τι έχω να κάνω σήμερα, το κάνω ΣΗΜΕΡΑ! Δεν υπήρχε πιο αναβλητικό άτομο από μένα. Αυτό μου δημιουργούσε τρομερή πίεση γιατί ερχόταν η μέρα που έπρεπε να κάνω όσα δεν είχα κάνει βδομάδες ολόκληρες! ΟΥΦ!

8. Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι πως βρίσκομαι σε μια πανέμορφη παραλία την ώρα που δύει ο ήλιος, με τους φίλους μου, το αγόρι μου και ένα κρασί στο χέρι, ακούγοντας ωραία μουσική. Σκέφτομαι όμορφες εικόνες ταξιδεύω με το μυαλό. Αυτό με βοηθάει να διώξω όλα τα αρνητικά συναισθήματα, να χαλαρώσω και να κοιμηθώ ήσυχα.

9. Δίνω δεύτερες ευκαιρίες. Σκέφτομαι πως κι εγώ έχω κάνει πολλές φορές λάθη, πως έχω πληγώσει άθελά μου ανθρώπους που έχω αγαπήσει. Άλλωστε, όταν συγχωρείς κάποιον, λυτρώνεται η ψυχή σου, αφού απελευθερώνονται όλα τα αρνητικά συναισθήματα.

10. Χαμογελάω κάθε μέρα. Όχι, δεν είναι πάντα εύκολο. Υπάρχουν πολλές δύσκολες μέρες. Όμως προσπαθώ να βοηθάω τον εαυτό μου, να τον ανεβάζω. Δεν μου αρέσω όταν είμαι down. Δεν μου αξίζει να είμαι έτσι. Σε κανέναν μας δεν αξίζει. Γι’ αυτό κάνω πράγματα που μου προκαλούν χαμόγελο μέχρι να πετύχω μια αλλαγή στη διάθεσή μου. Μπορεί να ακούγεται χαζό, όμως δοκιμάστε κι εσείς να αναγκάσετε τον εαυτό σας να χαμογελάσει με κάτι. Στο τέλος θα τα καταφέρετε! Το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία. Όσο περισσότερο γελάμε, τόσο πιο ευτυχισμένοι γινόμαστε. Άλλωστε έχω πει ποιο είναι το motto μου: «Μέρα χωρίς χαμόγελο είναι χαμένη μέρα».

+1: Βάζω χρώμα στη ζωή μου. Πώς γίνεται να μην νιώσεις χαρά και αισιοδοξία όταν φοράς ροζ για παράδειγμα; (γέλια)

Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη και πολλές φορές δεν είναι όλα στο χέρι μας. Στο χέρι μας όμως είναι ο τρόπος που αντιδρούμε σε όσα μας φέρνει η ζωή. Μπορούμε να επιλέξουμε τη μιζέρια και τη δυστυχία. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε τη χαρά και την αισιοδοξία.

Εσείς τι θα επιλέξετε;

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ:
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom


xxx
Δ. Ν.

 

Δείτε ακόμα: Όσα είχα πει πως δεν θα κάνω –και τελικά έκανα