Σας έχω έντονα στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες. Και εσάς, παιδιά, που έχετε άγχος KAI εσάς, γονείς, που επίσης έχετε άγχος. Όπως είχα κι εγώ, όπως είχαν και οι δικοί μου γονείς. Το άγχος, δυστυχώς είναι αναπόφευκτο. Το θέμα είναι να το μετριάσεις, να μην το μεταφέρεις στον άλλον και να το κάνεις σύμμαχό σου. Πώς; Όταν, από τη μία, δεν το αφήνεις να σε καταβάλλει και, από την άλλη, όταν αυτό το δημιουργικό άγχος δεν σε αφήνει να επαναπαύεσαι, αλλά σε ωθεί στο να γίνεσαι καλύτερος. Ναι, αμέ. Στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε οτιδήποτε αρνητικό σε κάτι θετικό και δημιουργικό. Έχετε ακούσει φαντάζομαι για το δημιουργικό άγχος, σωστά; Ναι, είναι αυτό που σε βοηθάει να συγκεντρώνεσαι καλύτερα στην προσπάθειά σου.
Μην πανικοβάλλεσαι, λοιπόν, όταν νιώθεις άγχος. Πάρε μερικές βαθιές ανάσες και σκέψου πως μπορείς να το εκμεταλλευτείς υπέρ σου. Το παν είναι να έχεις πειθαρχία και να είσαι μεθοδικός. Να βρεις μερικά «κόλπα» που θα σε βοηθήσουν.
Αυτά είναι τα 10 πράγματα που βοήθησαν εμένα όταν έδινα πανελλήνιες:
1. Είχα πρόγραμμα. Και μάλιστα αναλυτικότατο. Είχα ένα ημερολόγιο για να σημειώνω αποκλειστικά και μόνο το πρόγραμμα του διαβάσματος. Δηλαδή τι ώρα θα ξυπνήσω, τι ώρα θα φάω πρωινό, πόση ώρα θα διαβάσω και ποιο μάθημα, πόση ώρα θα κάνω διάλειμμα, τι ώρα θα κοιμηθώ κλπ. Και ήμουν πάντα πιστή στο πρόγραμμα αυτό. Αν κάτι δεν το προλάβαινα, προσπαθούσα να το στριμώξω στην επόμενη μέρα.
2. Ποτέ μέσα σε μία μέρα δεν διάβαζα μόνο ένα μάθημα. Πάντα διάβαζα το ακριβώς επόμενο μαζί με κάποιο που ήταν αργότερα στο πρόγραμμα και με δυσκόλευε αρκετά. Ειδικά τις φορές που το επόμενο μάθημα ήταν εύκολο ή ήμουν πολύ καλά διαβασμένη, δεν επαναπαυόμουν, διάβαζα το επόμενο και το μεθεπόμενο. Κέρδιζα χρόνο.
3. Κρατούσα καλές σημειώσεις. Όταν, για παράδειγμα, έδινα ιστορία, στο πλαϊνό μέρος του βιβλίου έβαζα τίτλους ανά παράγραφο. Αυτό με βοηθούσε στο να τα θυμάμαι καλύτερα. Από την άλλη, στα Μαθηματικά, έλυνα με τις ώρες ασκήσεις, ακόμη και αυτές που ήμουν σίγουρη ότι τις ξέρω. Μερικές φορές κολλάς στα πιο απλά. Ενώ όταν έχεις λύσει πολλές ασκήσεις, το χέρι και το μυαλό «πάνε» από μόνα τους.
4. Ποτέ δεν πήγαινα άυπνη στις εξετάσεις. Ξενυχτούσα διαβάζοντας, ναι, αλλά πάντα ξεκουραζόμουν λίγο. Επίσης προτιμούσα να κοιμηθώ το βράδυ και να σηκωθώ πολύ νωρίς για την τελευταία επανάληψη.
5. Έτσι κι αλλιώς όμως, ποτέ δεν ξυπνούσα τελευταία στιγμή. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να διαβάσεις το πρωί, έχε στο νου σου ότι ο οργανισμός χρειάζεται λίγη ώρα για να ξυπνήσει και να μπορέσει να λειτουργήσει αποδοτικά.
6. Το καλό πρωινό φαγητό ήταν απαραίτητο. Το ξέρω πως από την αγωνία το στομάχι γίνεται κόμπος και η ιδέα του φαγητού μπορεί να φέρει ακόμη και αναγούλα. Όμως εδώ είμαι κάθετη. Πρέπει κάτι να φας, πρέπει να πάρεις ενέργεια και βιταμίνες. Ένα καλό πρωινό θα σε βοηθήσει 100%. Οπότε χαλάρωσε και απόλαυσε το αγαπημένο σου πρωινό. Ακόμη και σοκολάτα!
7. Έπαιρνα κάποιες ειδικές βιταμίνες από το φαρμακείο -οι οποίες μύριζαν τόσο άσχημα που αναγκαζόμουν να κλείνω τη μύτη για να τις πιω- και βασιλικό πολτό. Μου έδιναν όμως ενέργεια και βοηθούσαν στη μνήμη!
8. Πριν μπω στην αίθουσα, δεν μιλούσα με κανέναν. Ουπς. Δεν λέω να γίνεις αντικοινωνικός/η στα καλά καθούμενα, όμως τουλάχιστον αν μιλήσεις με τους φίλους σου μην πείτε τίποτα για το μάθημα που δίνετε. Μπορεί εύκολα κάποιος τελευταία στιγμή να σου πει κάτι και να σε μπερδέψει. Την έχω πατήσει έτσι.
9. Το τότε αγόρι μου ήξερε πως, για όσο καιρό διαρκούν οι εξετάσεις, δεν θα με πολυέβλεπε. Και το είχε σεβαστεί. Δεν με πίεζε καθόλου. Ωστόσο, αν δεν ήταν υποστηρικτικός, αν δεν με καταλάβαινε και αν με τη συμπεριφορά του με αναστάτωνε και δεν με άφηνε να είμαι συγκεντρωμένη στο στόχο μου, δεν θα ήταν αγόρι μου. Τόσο απλά και τόσο σκληρά. Χωρίς δάκρυα και στενοχώριες. Ναι, γιατί δεν αξίζει να είναι δίπλα μας κάποιος που δεν μας βοηθάει να κατακτήσουμε τα όνειρά μας. Ή τέλος πάντων πατάμε -αν όχι το delete- τουλάχιστον ένα pause, μέχρι να τελειώσουν οι εξετάσεις.
10. Τέλος, είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Ήξερα πως είχα κάνει όσα έπρεπε. Με επιβράβευα. Όπως και να τα πήγαινα. Όταν κάτι μπορεί να μην πήγαινε όπως ακριβώς ήθελα, δεν απογοητευόμουν. Πείσμωνα και στο επόμενο μάθημα έσκιζα!
Κουράγιο παιδιά! Σας έχω εμπιστοσύνη! Ξέρω πως θα τα καταφέρετε!
Και αυτά είναι τα plus 2 tips για τους γονείς:
11. Μην μεταφέρετε το άγχος σας στα παιδιά. Το καταλαβαίνω πως κι εσείς έχετε μεγάλη αγωνία, έχετε ξοδέψει ενέργεια και χρήματα για να τα βοηθήσετε όσο περισσότερο μπορείτε, όμως με το να τους μεταφέρετε την ένταση και την αγωνία σας, μόνο κακό τους κάνετε.
12. Μην κάνετε συγκρίσεις. Μην ρωτάτε πως έγραψαν οι συμμαθητές και, προς Θεού, μην λέτε πόσο θαυμάζετε το τάδε παιδί που έγραψε καλά ενώ το δικό σας δεν τα πήγε όπως ήθελε.
Εύχομαι κουράγιο και σε εσάς! Θυμάμαι την αγωνία στα μάτια των δικών μου γονιών όταν επέστρεφα στο σπίτι, μαζί με το γλυκό και ζεστό χαμόγελό τους και τη σφιχτή τους αγκαλιά. Αυτή την αγκαλιά έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ την περίοδο των εξετάσεων.
Αυτά από μένα!
Να ξέρετε πως όλα καλά θα πάνε και, επίσης, να θυμάστε πως δεν κρίνεται η ζωή σας από αυτές τις εξετάσεις. Ό,τι κι αν γίνει, θα έχετε πολλές ακόμη ευκαιρίες να πετύχετε και να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα. Και αυτό δεν είναι κλισέ. Θέλω να με πιστέψετε. Θα μπορούσα τώρα να σας απαριθμήσω δεκάδες σχετικά παραδείγματα επιτυχημένων ανθρώπων, αλλά ίσως σε επόμενο post.
Καλή επιτυχία σε όλους ;-)
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom
xxx
Δ. Ν.
Δείτε ακόμα: Όσα είχα πει πως δεν θα κάνω –και τελικά έκανα
