Δεν υπάρχει περίπτωση να δοκιμάσει κάποιος ένα κομμάτι από τη συγκεκριμένη τυρόπιτα και να μην θέλει να φάει και άλλο μετά! Σας το εγγυώμαι αυτό. Βλέπετε, η γιαγιά μου, η Αλέκα, μέσα σε όλα τα ταλέντα που έχει, ξέρει να φτιάχνει φανταστικές και πεντακόσιες πίτες. Βέβαια, εγώ έχω μια αδυναμία στην τυρόπιτα και η μητέρα μου στην σπανακόπιτα. Επομένως η αγαπημένη Αλεκίτσα, για να μας ευχαριστήσει και τις δυο, μας φτιάχνει από ένα ταψί στην καθεμιά. Και ναι, μπορώ να το φάω ολόκληρο μόνη μου μέσα σε μία μέρα!
Θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας το μυστικό της, αλλά όταν την ρωτώ να μου το αποκαλύψει, η απάντησή της είναι ότι το κυριότερο συστατικό που βάζει είναι η... αγάπη! Και την πιστεύω! Το χαμόγελο και η ηρεμία της τη στιγμή που ανοίγει το φύλλο τα λένε όλα, όπως επίσης η ικανοποίηση και η ευτυχία της όταν μας βλέπει να πέφτουμε με τα μούτρα -και μιλάω κυριολεκτικά- στις πίτες της.
Αυτό όμως που μου είπε ότι πρέπει σίγουρα να προσέξετε είναι η ποσότητα της γέμισης. Καλό είναι να είναι λίγη, έτσι ώστε να την απλώσετε καλά και η τυρόπιτα να είναι λεπτή. Προσοχή όμως, μην φτάσουμε στο σημείο να τρώμε σκέτο φύλλο (αν και, μεταξύ μας, αν είναι τόσο τραγανό όσο αυτό της γιαγιάς, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα). Επιπλέον, μην ξεχάσετε να βάλετε σίγουρα λίγο δυόσμο. Δεν υπάρχει η νοστιμιά που προσδίδει στην πίτα.
Μου άνοιξε πάλι η όρεξη. Ώρα για ένα ακόμη κομματάκι. Σήμερα κάνω τη «δίαιτα της πίτας», δεν τρώω τίποτα, παρά μόνο πίτα! (Γέλια) Όπως βλέπετε, δεν μπορώ να αντισταθώ. Για ένα κομμάτι ξεκίνησα αλλά μέχρι το βράδυ θα το έχω αδειάσει το ταψί! ;-)
Δείτε ακόμα: Η συνταγή για τα αγαπημένα μου σουφλέ σοκολάτας!
