Όταν ήμουν μικρή, το σπανακόρυζο ήταν το χειρότερό μου φαγητό. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που η μαμά μαγείρευε το συγκεκριμένο φαγητό, εγώ έκανα παράπονα.

Για κάποιο λόγο, δεν μου άρεσε ούτε να το βλέπω, όσο κι αν ήξερα πως κάνει καλό. Τι κι αν ο Ποπάι ήταν ένας αγαπημένος μου ήρωας, άργησα αρκετά να το εκτιμήσω και να αναγνωρίσω τη μεγάλη θρεπτική του αξία αλλά και τη νοστιμιά του.

Αυτό που έμαθα πρόσφατα για το συγκεκριμένο φαγητό είναι πως πρέπει να βάζουμε οπωσδήποτε αρκετό λεμόνι. Με αυτόν τον τρόπο απορροφάται λέει καλύτερα ο σίδηρος από τον οργανισμό. Όπως επίσης μαζί με την σπανακόπιτα καλό είναι να πίνουμε αμέσως μια πορτοκαλάδα ή να τρώμε ένα ακτινίδιο, γιατί έτσι η βιταμίνη C δεν θα αφήσει τον σίδηρο να χαθεί, αλλά αντιθέτως θα διευκολύνει την απορρόφησή του. Τέτοια κόλπα υπάρχουν πολλά και είναι καλό να τα ξέρετε γιατί οι σωστοί συνδυασμοί των φαγητών παίζουν σπουδαίο ρόλο σε μια ισορροπημένη διατροφή.

Πρόσφατα, δοκίμασα μια εκπληκτική συνταγή. Ήταν ριζότο-σπανακόρυζο και ήταν φοβερά πολύ νόστιμο. Φυσικά, είχε πολύ λεμόνι και λίγη φέτα τριμμένη από πάνω. Γιάμι! Δεν υπήρχε η νοστιμιά!

Θα μάθω τη συνταγή και θα σας την μαρτυρήσω σύντομα ;)

 

Βρείτε προτάσεις από τη διατροφή μου εδώ.

Δείτε ακόμα...

Η γυμναστική που κάνω όταν δεν έχω χρόνο