Όπως η φίλη μου η Σοφία, που ταξίδεψε πριν λίγες μέρες στην Αφρική και συγκεκριμένα στη Ρουάντα. Ναι, όλοι θυμόμαστε, πώς να ξεχάσουμε άλλωστε, τη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994 και τη μαζική δολοφονία περίπου 800.000 ανθρώπων, κυρίως της φυλής Τούτσι, από τους ομοεθνείς τους που ανήκαν στη φυλή Χούτου. Απίστευτο. Οι εικόνες ήταν σοκαριστικές. Και κάθε φορά που ακούω κάτι για τη Ρουάντα αμέσως στο μυαλό μου έρχονται αυτές οι φρικιαστικές εικόνες.
Μέχρι που η φίλη μου, πηγαίνοντας εκεί, μου έστειλε εντελώς διαφορετικές και αισιόδοξες φωτογραφίες απο ένα εργαστήρι ζωγραφικής και από ένα μουσείο.
Αυτές οι φωτογραφίες με έκαναν να χαμογελάσω.
Όπως και κάποιες άλλες που δεν ανέβασα. Η φίλη μου αγκαλιά με πολλά παιδιά, όλα χαμογελαστά. Ευτυχία.
Αυτά τα χαμόγελα εύχομαι να διαρκέσουν για πάντα στα προσωπάκια των παιδιών όλου του κόσμου. Κι αν έχω τελικά μία μόνο ευχή που μπορεί να πραγματοποιηθεί, θέλω να είναι αυτή: Να μην υπάρχει κανένα παιδί στον κόσμο που δεν ξέρει τι σημαίνει αγάπη.
Έχουμε να μοιράσουμε πολλή αγάπη ο ένας στον άλλον. Είμαστε ένα. Είμαστε μαζί. Όχι άλλο μίσος. Όχι, σας παρακαλώ.
All you need is love. Σας φιλώ.
Δείτε ακόμα: Οι 10 δικοί μου λόγοι για να χαμογελώ κάθε μέρα
