Και σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μια αγαπημένη μου φωτογραφία με τον αδερφό μου, τον Νικήτα. Το ξαπλωμένο μωράκι είμαι εγώ και το άλλο είναι ο αδερφός μου. Μου δίνει γάλα, ενώ πίνει και εκείνος το δικό του. Πόσο γλυκό!
Από τότε ήταν τρυφερός και προστατευτικός μαζί μου. Από τότε είχαμε μια φανταστική σχέση (όχι ότι θυμάμαι και πολλά από εκείνη την εποχή, αλλά αυτό αποδεικνύουν τα ντοκουμέντα!) και είμαι τυχερή που το δέσιμό μας γίνεται πιο δυνατό μέρα με τη μέρα. Από τότε που με ταΐζε με το μπιμπερό, μέχρι σήμερα που είναι ο καλύτερός μου φίλος. Δεν είναι πάντα εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο ανάμεσα σε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Κι όμως, στην περίπτωσή μας, ο Νικήτας είναι ο πρώτος που μαθαίνει τα πάντα για μένα, ακόμη και όσα αφορούν στα προσωπικά μου.
Δεν θα πω ψέματα, στο παρελθόν μου έχει κάνει άπειρες χαλάστρες. Αλλά είναι ο μεγάλος μου αδερφός και πάντα ήξερε το σωστό και το λάθος! Όπως πάντα ήξερε να με μπλέκει και σε περίεργες καταστάσεις (για να μην τον αγιοποιήσω τελείως). Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη φορά που σκαρφαλώσαμε στο βουνό πίσω από το σπίτι μας και έμεινα εγκλωβισμένη στο γκρεμό γιατί φοβόμουν να κατέβω. Ούτε τη φορά που τον έπεισα να παίξω κι εγώ μαζί με τους φίλους του ποδόσφαιρο (στη θέση του τερματοφύλακα) και, για να του αποδείξω πως είμαι καλή, δεν άφησα καμιά μπάλα να μπει στο τέρμα μας, πέφτοντας κάτω με υπερβάλλοντα ζήλο και σχίζοντας κυριολεκτικά τα γόνατά μου. Έχω ακόμη σημάδια στα πόδια μου από τότε!
Όπως και να ‘χει, όμως, οι πιο όμορφες αναμνήσεις μου είναι μαζί σου, Νικήτα. Η σχέση μας είναι παντοτινή. Γιατί είσαι ο αδερφούλης μου.
Σ’ αγαπώ!
Δείτε ακόμα:
Η συνταγή μου για την πιο νόστιμη πίτσα χωρίς θερμίδες
Το πρώτο μου βίντεο: Πώς με 3 μόνο προϊόντα και σε μόλις 3 λεπτά θα δείχνετε πιο λαμπερές
