Όπως σας είχα πει κι εδώ, ήταν μόνος του, χωρίς κολάρο, φοβισμένος, πεινασμένος, αδύναμος και λίγο τραυματισμένος στο πόδι. Μάλλον τον είχε χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο και, όπως συμβαίνει δυστυχώς συχνά, ο οδηγός δεν σταμάτησε να τον βοηθήσει. Μόλις τον είδα στεναχωρήθηκα. Αμέσως σκέφτηκα πόσοι θα τον είχαν προσπεράσει πριν από μένα αλλά και πως θα μπορούσα να μην τον είχα δει ούτε κι εγώ, αφού περνούσα τυχαία από το συγκεκριμένο δρομάκι που τον βρήκα –κλασικά, είχα στρίψει σε λάθος στενό και χάθηκα. Αυτή η σκέψη με πόνεσε. Τα μάτια του με κοιτούσαν τόσο έντονα σαν να με παρακαλούσαν να τον βοηθήσω. Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και πήγα κοντά του. Στην αρχή αγρίεψε, μετά όμως έκλαιγε. Έπαθα σοκ. Έκλαιγε δυνατά. Σε τέτοιο σημείο που ήμουν σχεδόν σίγουρη πως έτρεχαν και δάκρυα. «Το κακόμοιρο, ποιος ξέρει τι έχει τραβήξει», σκέφτηκα. Αν και επιφυλακτικός στην αρχή, μετά από λίγο έσκυψε το κεφάλι -κλαίγοντας- και, τελικά, ζήτησε το χάδι μου. Πήγα κοντά του και τον πήρα αγκαλιά. Άρχισε να τρέμει και τότε άρχισα να τρέμω κι εγώ από συγκίνηση.
Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για να τον βάλω κατευθείαν στο αυτοκίνητο και να τον πάω σπίτι. Μόλις αντίκρισε τον Χουτς και τα Dboys άρχισε να γαυγίζει -με την ελάχιστη δύναμη που του είχε απομείνει. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε και οι άλλοι τρεις τον είδαν με καλό μάτι. Οπότε τον έβαλα γρήγορα μέσα στο σπίτι και άφησα τους άλλους έξω. Έπρεπε άλλωστε να τον πάω στον γιατρό το πρωί για να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται και τι χρειάζεται για να γίνει καλά. Μέσα στο σπίτι, πριν προλάβω να γεμίσω τα μπολ με φαγητό και νερό, είχε αρχίσει ήδη να τρώει. Προφανώς ήταν πεινασμένος. Πολύ.
Την επόμενη μέρα τον πήγα στον γιατρό, ο οποίος πρόλαβε και τον βάφτισε Tommy γιατί του θύμιζε έναν δικό του σκύλο που είχε πριν χρόνια. Μου είπε ότι ήταν πολύ αδύναμος, φοβισμένος και λίγο άγριος (από άμυνα) οπότε θα έπρεπε με τρόπο και σιγά σιγά να έρθει σε επαφή με τους άλλους, μέχρι να νιώσει πως δεν κινδυνεύει πλέον.
Προς το παρόν, είναι ακόμη επιφυλακτικός και φοβισμένος και δύσκολα βγαίνει από το σπίτι. Κάθε στιγμή, όμως, που είμαι κοντά του είναι ήρεμος και χαρούμενος. Με κοιτάει στα μάτια λες και θέλει να μου πει «Ευχαριστώ». Αλλά δεν έχει φωνή να μιλήσει. Μόνο καρδιά για να νιώσει αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Έτσι είναι. Ένα χάδι είναι αρκετό για να σε αγαπάει μια τέτοια αθώα ψυχούλα για πάντα.
Σήμερα 4 Απριλίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων. Καθιερώθηκε με πρωτοβουλία των ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων το 2010, με στόχο την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας σχετικά με την τύχη των 600 εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων που υπολογίζεται ότι ζουν υπό άθλιες συνθήκες στον κόσμο. Η σημερινή μέρα αποτελεί μια καλή αφορμή για την ευαισθητοποίηση όλων μας για την προστασία και τη φροντίδα τους μέσω της υιοθεσίας αλλά και της καταγγελίας όσων τα κακοποιούν. Δυστυχώς, αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης είναι η αύξηση των αδέσποτων και η μείωση του χρόνου ζωής τους. Άλλωστε η συμπεριφορά μας απέναντι σε αυτά είναι, εκτός των άλλων, και αποτύπωμα της κοινωνικής κατάστασης κάθε χώρας. Αλλά είναι κυρίως δείγμα του Πολιτισμού, της Κουλτούρας και της Παιδείας μας.
Σε γενικές γραμμές, οι Έλληνες είμαστε φιλόζωοι, όμως δεν θα καταλάβω ποτέ τη μικροψυχία, τη δειλία και την ανωμαλία -θα τολμήσω να πω- όσων ξεσπούν πάνω σε ένα τέτοιο πλάσμα που δεν μπορεί να αμυνθεί, δεν μπορεί να φωνάξει, να μιλήσει, να προστατέψει τον εαυτό του. Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν επίδειξη της υποτιθεμένης δύναμής τους πάνω σε ανυπεράσπιστα ζωάκια, βασανίζοντάς τα, βιάζοντάς τα (ΘΕΕ ΜΟΥ) και στο τέλος σκοτώνοντάς τα.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις καλούν τον καθένα μας να υιοθετήσει ένα ζώο ή να συνδράμει σε προγράμματα και καμπάνιες για την προστασία τους. Δεν χρειάζονται πολλά, λίγο φαγητό και λίγο νερό... Και, πάνω από όλα, το χάδι μας, την αγάπη μας και το σεβασμό μας. Γιατί τι σοι άνθρωποι είμαστε αν δεν μπορούμε να σεβαστούμε ένα πλάσμα που μας έχει ανάγκη; Όπως άκουσα κάποιον να λέει πρόσφατα: «Τον σεβασμό τον χρωστάμε, την αγάπη τη χαρίζουμε».
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω 3 πράγματα:
-Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον να κακοποιεί ένα αδέσποτο πάρε τα στοιχεία του (πχ τις πινακίδες του αυτοκινήτου του) και κατάγγειλέ τον.
-Την επόμενη φορά που θα δεις μόνο του στο δρόμο κάποιο αδεσποτάκι, πεινασμένο, ταλαιπωρημένο, ή χτυπημένο, προστάτεψέ το. Αν δεν μπορείς να το φιλοξενήσεις εσύ, τότε ρώτα κάποιον φίλο σου ή, αλλιώς, απευθύνσου σε κάποια φιλοζωική.
-Ωστόσο, αν πρόκειται να υιοθετήσεις ένα ζωάκι, μην το κάνεις επιπόλαια. Σκέψου το καλά. Μην το παρατήσεις στο δρόμο μετά από λίγο καιρό, επειδή το βαρέθηκες ή επειδή σε κούρασε. Δεν είναι παιχνίδι. Έχει ψυχή. Έχει αισθήματα.
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα»- Μαχάτμα Γκάντι
Και, όπως συμβαίνει με όλες τις παγκόσμιες μέρες, καλό θα είναι όλα τα παραπάνω να μην τα σκεφτόμαστε μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα.
Μπορείτε να με βρείτε εδώ:
instagram: www.instagram.com/dutchesss_/
twitter: www.twitter.com/dutchesss_
facebook: www.facebook.com/doukissa.nomikou/
snapchat: dutchesss_nom
Δ.Ν.
Δείτε ακόμα:
Όσα είχα πει πως δεν θα κάνω –και τελικά έκανα
20 φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι κάθε παιδί χρειάζεται έναν σκύλο
