Μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν περίμενα ότι θα έκανα ποτέ Πάσχα στη Μύκονο.

Μάλιστα, καμιά δυο φορές που μου το είχαν προτείνει οι φίλοι μου, αρνήθηκα γελώντας. «Μα πόσο παραδοσιακά και ήρεμα μπορείς να περάσεις αυτές τις μέρες σε ένα τέτοιο νησί;» έλεγα. Πριν από λίγο καιρό σας είχα γράψει πως την είχα πολύ παρεξηγημένη στο μυαλό μου. Και, κακά τα ψέματα, ακόμη είναι παρεξηγημένη στη συνείδηση πολλών. Αδίκως βέβαια, αφού, τώρα που τη γνώρισα καλύτερα, είδα πως δεν ισχύει μόνο το «Μύκονοοοοοος» με ποτά και ξέφρενα πάρτι. Αν ψάξεις καλά, θα ανακαλύψεις τις σπάνιες ομορφιές αυτού του τόπου, τα έντονα χρώματα, την ηρεμία, τη θετική αύρα.

Αυτό το νησί το έχω αγαπήσει πια. Και πώς να μην το αγαπήσω όταν το πρώτο πράγμα που αντικρίζω με το που έρχομαι είναι αυτό το μαγικό ηλιοβασίλεμα. Είμαι #sunsetlover, #greeksunsetlover και #redsunsetlover, οπότε ήταν φυσικό να θέλω αμέσως, χθες το απόγευμα, όταν έφτασα, να το φωτογραφήσω, να «παίξω» μαζί του αλλά και με ένα μικρό μικρό συννεφάκι που τριγυρνούσε μόνο του.

Παραλίγο να το πιάσω με τα χέρια μου, όπως βλέπετε ;-)

Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό. Πάντα ήθελα να πιάσω τον ουρανό. Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί: Sky is the limit ;-)

 

Δείτε ακόμα..

Τα 5 πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάτε όταν κάνετε ηλιοθεραπεία

Συγκατοίκηση: Τα δέκα μυστικά μου για να μη φύγει ο έρωτας